Grano dzisiaj, czyli mecze Legii z 16 kwietnia – Awans do finału

Ostatni raz Legia grała 16 kwietnia w sezonie 2012/13. Legioniści wygrali u siebie 2:1 z Ruchem Chorzów w półfinale Pucharu Polski, po dwóch trafieniach Wladimera Dwaliszwilego. Zdjęcia można obejrzeć tutaj. W pierwszym spotkaniu było 0:0 więc był awans do finału. Tam w dwumeczu stołeczny klub uporał się ze Śląskiem Wrocław (2:0, 0:1) i sięgnął po krajowy puchar. W tamtych rozgrywkach ekipa Jana Urbana wywalczyła również mistrzostwo Polski. Legia rządziła także w młodzieżowej i juniorskiej piłce. Wygrała Młodą Ekstraklasę, z 9-punktową przewagą nad Lechem Poznań. Tytuł najlepszej polskiej drużyny zdobyli również juniorzy starsi.

Porażka w Poznaniu

Dziesięć lat temu warszawiacy przegrali na wyjeździe 0:1 z Lechem Poznań. Jedynego gola w końcówce strzelił Artjoms Rudnevs. Na początku spotkania kibice Legii zaprezentowali sektorówkę przypominającą pierwszą stronę Gazety Wyborczej. W drugiej połowie sympatycy "Wojskowych" podnieśli czerwone i zielone folie, nad którymi widniało hasło: "Stadionowi zadymiarze". Fotoreportaże są dostępne tutaj. - Rozegraliśmy niezły mecz, który nie skończył się po naszej myśli. W całym spotkaniu byliśmy lepszą drużyną, stworzyliśmy sobie zdecydowanie lepsze sytuacje do strzelenia gola. Niestety, po raz kolejny nie potrafiliśmy ich wykorzystać. Trudno powiedzieć jakie są przyczyny porażki i czego potrzebuje Legia, żeby zacząć wygrywać spotkania, w których jest lepsza - powiedział wtedy rozgoryczony Inaki Astiz. Dla "Wojskowych" była to 10 porażka w lidze. Do końca tamtych rozgrywek ekstraklasy, zespół z Łazienkowskiej nie przegrał już ani razu. Sięgnął także po Puchar Polski.

W drodze po Puchar Polski

Szesnastego kwietnia 1997 roku legioniści wygrali u siebie 4:1 z Pogonią Szczecin w ćwierćfinale Pucharu Polski. Dwie bramki dla klubu ze stolicy Polski zdobył Cezary Kucharski, a po jednej - Tomasz Sokołowski i Dariusz Czykier. W grze o finał spotkali się z Odrą Wodzisław. Na boisku spotkali się bracia Stańkowie, Ryszard (kapitan Legii) i Mirosław (obrońca Odry). Pierwszy zdobył bramkę z rzutu karnego, kolejne dołożyli Kucharski i Czykier, a Legia pewnie awansowała do finału. Tam czekał GKS Katowice, jak zwykle mający mocarstwowe plany, dowodzony przez Mariana Dziurowicza. Warszawiakom udało się wygrać (2:0). Na murawie rządzili gracze sprowadzeni ze Stomilu Olsztyn, Sokołowski i Sylwester Czereszewski. - Puchar Polski osłodził nam gorycz porażki w lidze. Trochę zapomnieliśmy o meczu z Widzewem – powiedział "Czereś" („Przegląd Sportowy”, 128/1997).

Stracone szanse na tytuł mistrzowski

W sezonie 1985/86 Legia była po przegranej w Zabrzu z Górnikiem, która otworzyła rywalom drogę do tytułu. Trzy ostatnie kolejki były już tylko formalnością. Wprawdzie 16 kwietnia legioniści pokonali u siebie Lechię Gdańsk (2:0) po golach Tomasza Arceusza i Krzysztofa Iwanickiego, ale cała nadzieja "Wojskowych" opierała się na tym, że Widzew odbierze punkty górnikom, a ten ponownie uległ im w Łodzi. Straciwszy szansę na tytuł, sami przegrali na wyjeździe z Zagłębiem Sosnowiec (0:1), a że zabrzanie równocześnie wygrali w Poznaniu, już w przedostatniej kolejce sprawa tytułu mistrzowskiego była rozstrzygnięta.

Porażka i widmo spadku

W 1950 roku start w lidze był jeszcze w miarę obiecujący. Drużyna – którą prowadził Wacław Kuchar na początku pokonała ŁKS-Włókniarza Łódź 2:1, był też remis z Garbarnią Kraków - liderem tabeli., po dwóch trafieniach Kazimierza Górskiego. Pojawiły się optymistyczne artykuły w prasie. Pochwały były jednak nieco na wyrost. 16 kwietnia "Wojskowi" ulegli u siebie Kolejarzowi Poznań (0:1) i spadli na 11., przedostatnie miejsce w tabeli, a na zwycięstwo czekali aż do 7. kolejki. Doszło do tego, że zespołowi groził spadek z ligi, a od degradacji legionistów dzieliło 45 minut. W decydującym meczu z Kolejarzem na wyjeździe legioniści musieli ugrać minimum punkt. Do przerwy przegrywali 0:1, ale w drugiej połowie do siatki trafił Wacław Sąsiadek i drużyna utrzymała się w lidze.