Artur Boruc: Małe nieporozumienie z Djokim

Drugi mecz, drugi „na zero”. W Turcji traciliście gola za golem, czyli teraz czas na serię bez utraty bramki? - Miejmy nadzieję. Z taką myślą rozpoczynałem tę rundę i mam nadzieję, że tych meczów bez straconego gola będzie jak najwięcej. Najlepiej, żeby każdy taki był. - W I połowie przyszło Ci bronić pod wiatr i padający śnieg. - Dokładnie, ciężko było cokolwiek zobaczyć. Jednak trzeba było się skoncentrować i wypatrywać piłki. Pod taką zawieruchę nie było to łatwe. Dodatkowo z biegiem czasu padający śnieg przyklejał się do butów, co powodowało, że stawały się coraz cięższe, co z kolei utrudniało poruszanie się. Mimo wszystko, jeśli miałaby być do końca sezonu taka pogoda, a my byśmy wygrywali, to ja nie mam nic przeciwko grze w takich warunkach (śmiech). Czyli w czerwcu śnieg i świętujemy tytuł? - Śnieg w czerwcu może nie, ale tytuł? Być może, być może (śmiech). - W II połowie chyba mocno zmarzłeś. - Rzeczywiście. Starałem się jak mogłem ruszać w bramce, rozgrzewać. Dzięki dobrej grze moich kolegów nie miałem zbyt wielu okazji do interwencji, co również mocno mnie cieszy. Skąd taka metamorfoza w przerwie meczu? Nie mam pojęcia. Może dopiero przystosowaliśmy się do warunków gry. Wiedzieliśmy, że musimy bardziej agresywnie zagrać. Grając z wiatrem jest to zdecydowanie łatwiej zrealizować. Kiedy wieje dość silny, przeciwny wiatr, czasem ciężko jest wyjść z własnej połowy.