Mała historia

Historia barw i godła

"W kwietniu 1916 roku w budynku „Sztabówki” zebrali się wszyscy piłkarze i ich kibice na „walnym zebraniu”, którego celem było założenie klubu. Przewodniczył chor. Zygmunt Wasserab. Był też obecny zastępca komendanta Kompanii Sztabowej, chor. Władysław Groele. Po oficjalnym zatwierdzeniu barw biało-czarnych długo dyskutowano nad nazwą klubu. Nazwy „Drużyna Komendy Legionów” nie chciano przyjąć, bo liczyliśmy się z tym, że będziemy mieli w naszym składzie piłkarzy również spoza Kompanii Sztabowej. Odrzucono tez nazwę „Styr”, jako że nad Styrem nie mieliśmy przebywać stale. Wreszcie na mój wniosek poparty przez chor. Wasseraba zgodzono się na nazwę „Drużyna Sportowa Legia” - tak przebieg zebrania założycielskiego relacjonuje Stanisław Mielech.

Prezesem został Władysław Groele, a jego zastępcą Zygmunt Wasserab. Natomiast pierwszym kapitanem (a wtedy często kapitanowie pełnili obowiązki trenera) Jan Bednarski, najstarszy z podoficerów. Na barwy klubowe wybrano biel i czerń. Biel z prostej przyczyny – stroje szyte były z bielizny mundurowej. Natomiast czerń, w nawiązaniu do Czarnych Lwów, wówczas uważanym za najstarszy polski klub. W rzeczywistości, czego dowiedli historycy w latach 90-tych XX wieku, jest nim Lechia Lwów, a zebrania założycielskie obu klubów dzieliło ledwie kilkanaście dni.

Jesienią 1916 roku wszystkie brygady Legionów zostały wycofane z frontu. W grudniu w Warszawie pojawiły się 3. i 4. pułk piechoty oraz 2. pułk ułanów, wcześniej, bo w listopadzie, w Warszawie zjawiła się Komenda Legionów. Ale drużyna istniała, choć długo nie grała, a skład personalny uległ zmianie. Mecz udało się rozegrać dopiero 29 kwietnia 1917 roku, z Polonią Warszawa, która obok Korony Warszawa, była wówczas najsilniejszym zespołem. Sytuacja polityczna (kryzys przysięgowy) sprawiła, że ostatni mecz w Warszawie legioniści rozegrali 29 lipca 1917 roku, z 5. pułku piechoty (3:1). Dzień wcześniej doszło do zebrania członków klubu, na którym nowym prezesem wybrano Norberta Okołowicza. To o tyle istotne, bo z okazji wspomnianego meczu wręczono mu dyplom-nominację na stanowisko. Ręcznie wykonany, podpisany przez kapitana i zawodników. I właśnie na tym dyplomie pierwszy raz pojawiła się litera L w kółku, wkomponowana w tarczę, z poprzecznym czarnym pasem.

Sytuacja polityczna, wojna, sprawiły, że drużyna nie miała szans przetrwać. Odrodziła się w 1920 roku, jako WKS Warszawa, 14 marca 1920 r. o godz. 15 w sali kasyna oficerskiego na Zamku Królewskim. Tam odbyło się zebranie założycielskie. Dwa i pół roku później doszło do fuzji z najstarszym warszawskim klubem, Koroną. Obie strony uzgodniły, że klub będzie miał nazwę Legia, wówczas pisało się także Legja (do reformy językowej w 1936 roku), tym samym legioniści wrócili do nazwy. Po związaniu się z Koroną (fuzja długo nie przetrwała, ledwie 2 lata) przyjęto jako barwy biało-zielone. 

Na podstawie "Księga Stulecia Legii Warszawa"

Heraldyka herbu

Znak przedstawia tarczę w kształcie zbliżonym do tarcz renesansowych w tzw. trybie polskim. Ową tarczę dzielą na dwa pasy czerwony i biały skos. W białym polu, od czoła, w lewym narożniku jest czarne koło, w którym znajduje się literka "L". Pole od dołu i prawej strony jest zielone. Herb Legii nie nawiązuje do żadnego herbu historycznego, został utworzony przy zachowaniu zasad heraldycznych. Czerwony i biały kolor to symbole polskości. Zieleń to starszeństwo klubów wojskowych. A czerń, która także jest w herbie, nawiązuje do tradycji Czarnych Lwów. 

Na podstawie "Historyczna i heraldyczna symbolika we współczesnej emblematyce sportowej na podstawie klubów piłkarskich" - praca magisterska Jacka Magiery.

Herby Legii na przestrzeni lat
 

1916–1917

Wzór pierwszego herbu piłkarskiej Legii zaczerpnięto z orzełka legionowego, gdzie na tarczy amazonek znajdowała się podobna „eLka”. Symbol nawiązywał do pierwszej litery nazwy klubu, a także podkreślał rodowód z Legionów.

1917

Po kryzysie przysięgowym i rozwiązaniu Legionów „eLkę” zastąpił nowy herb. Po raz pierwszy pojawił się podczas walnego zgromadzenia członków w lipcu 1917 r. Symbolizował charakterystyczne stroje, w których drużyna grała w latach 1916–17. Litera L pojawiła się na nim w kółeczku w prawym górnym rogu. Obowiązywał tylko przez kilka meczów, gdyż wkrótce sytuacja polityczna uniemożliwiła działalność Legii.
 

1922–1926

Po fuzji Legii z Koroną Warszawa w październiku 1922 r. przyjęto biało-zielone barwy Korony. Opracowano wówczas nowy wzór emblematu klubowego, uwieczniony na pierwszych oficjalnych odznakach klubowych. Emblematem tym identyfikowali się piłkarze klubowi aż do przełomu lat 1925/26, mimo że Korona i Legia rozdzieliły się w 1924 r.
 

1926

Ponowny wybór na prezesa w 1925 r. Norberta Okołowicza – wcześniej pełniącego tę funkcję w 1917 r. – a także zbliżające się 10-lecie pracy sportowej klubu spowodowały, że w roku jubileuszowym 1926 uzupełniono barwy Legii ponownie kolorem czarnym, a na koszulkach piłkarzy symbolicznie pojawił się herb z 1917 r.
 

1927–1950, 1957

Czarno-biało-zielone barwy obowiązywały od początku 1926 r., ale herb w tych kolorach po raz pierwszy pojawił się na koszulkach dopiero w roku 1927. Pozostał symbolem największych przedwojennych sukcesów Legii.

1950–1957

W maju 1950 r. – w ramach prowadzonej od końca roku 1948 socjalistycznej reformy sportu - rozkazem organizacyjnym 045/50 zmieniono WKS Legia na CWKS. Zmiana dotyczyła również barw klubowych i emblematu.
 

1957–2005

Z inspiracji przedwojennych członków klubu na walnym zebraniu sekcji piłkarskiej w styczniu 1957 r. przywrócono piłkarzom historyczną nazwę WKS Legia. Od tego czasu sekcja używała znowu herbu z 1927 r. Na walnym zebraniu klubu z 2 lipca 1957 r. do nazwy WKS Legia powróciły wszystkie pozostałe sekcje. Oficjalnie przyjęto również herb oparty na przedwojennym wzorze, zmieniając jedynie ukośną czarną szarfę na biało-czerwoną. Barwy klubu od tego dnia ustalono jako czerwono-biało-zielono-czarne.
 

2005

Nieuregulowana kwestia praw do herbu, który w tym czasie współdzieliły różne sekcje należące do różnych właścicieli, spowodowała, że klub piłkarski zdecydował się zmienić swoje „logo”. Nowy emblemat przetrwał tylko kilka miesięcy. Mimo że modyfikacje nie były duże, kibice gremialnie nie zaakceptowali jakichkolwiek zmian w herbie, nazywając nowy wzór „kapslem”. Zniknął wkrótce tak samo po cichu, jak został wprowadzony.
 

2005–2010

Nieudana operacja z „kapslem” nie powstrzymała dążeń właściciela do zmiany herbu. Korzystając z roku jubileuszowego, na 90-lecie wprowadzono herb nawiązujący do pierwszego emblematu z 1916 r. Stylizacja była jednak zbyt nowoczesna i mimo historycznych nawiązań również nie zdobyła akceptacji kibiców. W roku jubileuszowym 2006 emblemat dla podkreślenia tradycji opatrzono nad tarczą dopiskiem „90 lat”.
 

2010–

Herb z roku 1957 przywrócono bez rozgłosu w kwietniu 2010 r. Mimo że już kilka miesięcy wcześniej Legia piłkarska stała się właścicielem tego emblematu, ówczesne władze klubowe najwyraźniej nie chciały być utożsamiane z kilkuletnią, przegraną, niepotrzebną batalią o jego zmianę. 

Z "eLką" na piersi

Na meczowych koszulkach Legii herb nie widniał jednak zbyt często. Najdłużej legioniści grali z sympolem litery "L" w kole. Pzeważnie można było różnić dwa koła, jedno wewnątrz drugiego, zewnętrzne cieńsze, a wewnętrzne grubsze. Z tym symbolem, który znajdował się prawie w każdym herbie Legii w ciągu ponad 95 lat jej istnienia, piłkarze rozgrywali swoje najlepsze mecze w europejskich pucharach (z eLką na koszulkach legioniści grali między innymi spotkania w Lidze Mistrzów). 

Lata gry z eLką na piersi: 

1960 - 1996 - W 1996 roku eLka została zastąpiona herbem
2002 - 2006
2006 - roku piłkarze grali z okolicznościowym herbem z okazji 90-lecia klubu
2009 - ostatecznie powrócono do eLki.

KRÓTKA HISTORIA LEGII WARSZAWA 1916-2018 ROK PO ROKU

1916 - żołnierze Legionów utworzyli na Wołyniu Drużynę Sportową Komendy Legionów Polskich "Legia".

1917 - przenosiny do Warszawy. 29 kwietnia - pierwszy mecz w Warszawie z Polonią (zakończony remisem 1:1).

1917 - 1920 - zawieszenie działalności. 

1922 - zmiana nazwy klubu: Warszawski Klub Sportowy na WKS Legia Warszawa.

1927 - 4 kwietnia - pierwszy mecz w ramach Ligi Polskiej. Legia przegrywa z Warszawianką 1:4.

       - 19 sierpnia - Pierwsze spotkanie poza Warszawą, które przynosi sensacyjną wygraną z Cracovią 2:1. Ostatecznie Legia kończy swój pierwszy sezon w Lidze na 5 miejscu w gronie 14 zespołów.

1928 - Legia zajmuje 3 miejsce w 15-zespołowej Lidze Polskiej.

1929 - Tym razem słabszy sezon - 4 miejsce w 13-zespołowej Lidze. 

1930 - 10 sierpnia - Legia przenosi się na nowoczesny Stadion Wojska Polskiego gdzie po raz kolejny zdobywa 3 miejsce na finiszu rozgrywek Ligi Polskiej.

1931 - kolejny sezon na podium, jednak ponownie na najniższym stopniu.

1932 - 5 lokata na 12 zespołów w Lidze - początki kryzysu.

1933 - Legia zajmuje 8 pozycję w rozgrywkach Ligi Polskiej.

1934 - powtórzenie wyniku sprzed 2 lat - znów 5 lokata w 12-zespołowej Lidze.

1935 - 9 miejsce w rozgrywkach Ligi Polskiej, o włos od spadku

1936 - tym razem mniej szczęścia niż w roku poprzednim. Ostatnia (10) lokata w Lidze i degradacja o klasę niżej. Legia grała w II lidze do roku 1939, kiedy to wojna przerwała rozgrywki.


1948 - Legia awansuje do I Ligi i od razu zajmuje wysokie 4 miejsce w gronie 14 drużyn.

1949 - ponowne zbliżenie się do strefy spadkowej (9 pozycja wśród 12 zespołów). Od listopada klub przyjął nazwę CWKS Warszawa (reorganizacja sportu dokonana przez komunistów).

1950 - "cudowne" ocalenie pozycji pierwszoligowca - 10 miejsce w 12-zespołowej Lidze.

1951 - CWKS Warszawa ponownie włączyła się do rywalizacji o czołowe lokaty i podobnie jak w latach przedwojennych zajmuje miejsce na podium, a dokładnie na 3 lokatę na 12 zespołów.

1952 - CWKS zajmuje 3 miejsce w podzielonej na dwie grupy 12-zespołowej Lidze Polskiej.

1953 - 5 lokata w Lidze, tym razem w gronie 12 drużyn.

1954 - słabszy sezon i 7 lokata, ale jak się później okazało, była to "cisza przed burzą"...

1955 - PIERWSZE MISTRZOSTWO POLSKI zdobyte przez CWKS Warszawa!!! Punkt przewagi nad Zagłębiem Sosnowiec na zakończenie sezonu oraz zwycięstwo w finale Pucharu Polski (z Lechią Gdańsk) spowodowało, że Lucjan Brychczy, ówczesna gwiazda zespołu, mógł wraz z całą drużyną świętować zdobycie pierwszej podwójnej korony!!!

1956 - ponownie CWKS najlepszy w kraju - tym razem zdecydowane zwycięstwo w Lidze (5 punktów przewagi nad Ruchem Chorzów oraz najwyższe zwycięstwo w całej historii występów w I Lidze - 12:0 z Wisłą Kraków w Warszawie) i ponowny sukces w Pucharze Polski (w finale 3:0 z Górnikiem Zabrze)!

1957 - 2 czerwca - ponowna zmiana nazwy klubu na WKS Legia Warszawa i 4 miejsce w Lidze.

1958 - 6 pozycja w gronie 12 zespołów walczących w I Lidze.

1959 - kolejny raz 4 pozycja w Lidze (o miejscach 3 i 4 zdecydowała lepsza różnica bramek)

1960 - Legia zmierzająca po tytuł Mistrza ostatecznie plasuje się na 2 pozycji tuż za plecami chorzowskiego Ruchu (obie drużyny dzielił zaledwie 1 punkt).

1961 - 3 miejsce w I Lidze, która liczyła wówczas 14 zespołów.

1962 - kolejna reforma systemu rozgrywek, Legia pokonując w dwumeczu Wisłę Kraków zajmuje ostatecznie 5 miejsce. Jesienią rozpoczyna się następny sezon 1962/63 - Liga zaczęła grać systemem jesień-wiosna.

1963 - Legia zajmuje miejsce w środku stawki I-ligowców (7 pozycja na 14 drużyn).

1964 - drużyna ponownie kroczy po tytuł, jednak ostatecznie kończy sezon na 4 pozycji zdobywając tyle samo punktów co wicemistrzowie - Zagłębie Sosnowiec oraz trzecia drużyna - Odra Opole, ale pokonując w finale Polonię Bytom zapewnia sobie kolejny Puchar Polski.

1965 - 4 pozycja w 14-zespołowej Lidze (zaledwie 2 punkty za Szombierkami Bytom i punkt za Zagłębiem Sosnowiec, Mistrz Polski - Górnik Zabrze był poza zasięgiem) i ćwierćfinał Pucharu Zdobywców Pucharów.

1966 - rok jubileuszu 50-lecia założenia klubu. Sezon ligowy słabszy od poprzedniego zakończony 6 lokatą w Lidze, natomiast rozgrywki o Puchar Polski zakończyły się sukcesem "Wojskowych" (zwycięstwo po dogrywce z Górnikiem Zabrze).

1967 - i ponownie "tuż za pudłem" - 4 pozycja.

1968 - Legia zdobyła mistrza jesieni, a sezon zakończyła z tytułem wicemistrzowskim (zabrakło trzech punktów do Ruchu Chorzów, który okazał się najlepszy na finiszu rozgrywek).

1969 - TRZECIE MISTRZOSTWO POLSKI!!! Dwa punkty przewagi nad Górnikiem Zabrze i jedenaście nad Polonią Bytom. Najlepszy sezon w historii występów Legii na arenie europejskiej - półfinał Pucharu Mistrzów (0:0 a w rewanżu 0:2 z Feyenoordem Rotterdam).

1970 - zdecydowane pierwsze miejsce w Lidze - CZWARTE MISTRZOSTWO POLSKI, zwycięstwo w rozgrywkach o Puchar Polski, ćwierćfinał w Pucharze Mistrzów.

1971 - rozgrywki ligowe Legia zakończyła na 2 pozycji, choć po rundzie jesiennej była liderem (na finiszu znów lepszy okazał się Górnik Zabrze wyprzedzając Legię o 5 punktów).

1972 - znów podium, tym razem jednak jego najniższy stopień.

1973 - słabszy sezon ligowy zakończony 8 pozycją na finiszu rozgrywek, ale po raz piąty Legia zdobywa Puchar Polski (po dramatycznym finale pokonuje w rzutach karnych Polonię Bytom 4-2).

1974 - Liga Polska liczy już 16 drużyn, a Legia kończy sezon na 4 pozycji.

1975 - sezon ligowy zakończony zdobyciem 6 pozycji.

1976 - kryzys w drużynie zauważalny szczególnie w rundzie jesiennej, która to zakończyła się zajęciem 12 pozycji. Ostatecznie Legia uplasowała się na miejscu 8.

1977 - drugi rok z rzędu Legia kończy rozgrywki na 8 pozycji.

1978 - Legia zajmuje 5 miejsce na zakończenie sezonu zdobywając tyle punktów co czwarty ŁKS Łódź.

1979 - Legia wciąż nie może wejść na podium, tym razem kończy rozgrywki o Mistrzostwo Polski na 6 miejscu (a do zwycięskiego Ruchu Chorzów zabrakło zaledwie sześciu punktów).

1980 - dużo lepszy sezon w wykonaniu "Wojskowych" zakończony brązowym medalem na finiszu sezonu (złoto dla Szombierek Bytom, srebro dla Widzewa Łódź) oraz zdobyciem szóstego w historii Pucharu Polski (w finale 5:0 z Lechem Poznań).

1981 - Siódmy raz Legia sięga po Puchar Polski wygrywając 1:0 w dodatkowym czasie gry z Pogonią Szczecin, a sezon ligowy kończy na 5 pozycji choć do wicemistrzowskiej Wisły Kraków zabrakło zaledwie jednego punktu.

1982 - po fatalnym początku sezonu Legia ostatecznie kończy rozgrywki na 4 pozycji, a na arenie europejskiej osiąga ćwierćfinał Pucharu Zdobywców Pucharów.

1983 - kolejny mało udany sezon i 8 miejsce w Lidze.

1984 - widać poprawę w porównaniu z poprzednim sezonem, ale wystarcza to jedynie do osiągnięcia 5 pozycji w rozgrywkach o Mistrzostwo Polski.

1985 - kolejne wicemistrzostwo Polski, a zapowiadało się dużo lepiej, gdyż Legia była mistrzem jesieni, ale na finiszu zgromadziła o jeden punkt mniej niż Górnik Zabrze.

1986 - powtórka z roku poprzedniego (znów mistrzostwo w rękach Górnika Zabrze, ale tym razem z bardziej przekonującą przewagą), choć tym razem mistrz jesieni nie został zdobyty.

1987 - niestety nie udało się zrealizować zasady "do trzech razy sztuka" i po dwóch tytułach wicemistrzowskich Legia zajmuje 5 pozycję na finiszu rozgrywek o Mistrzostwo Polski.

1988 - po roku przerwy znów "na pudle", tym razem "brąz".

1989 - w rozgrywkach ligowych Legia zajmuje 4 pozycję, ale po zwycięstwie w finale nad Jagiellonią Białystok zdobywa swój ósmy Puchar Polski oraz pierwszy Superpuchar Polski (finałowe zwycięstwo 3:0 z ówczesnym Mistrzem Polski - Ruchem Chorzów).

1990 - Legia dziewiąty raz z Pucharem Polski (wygrana w finale z GKS Katowice 3:0), a rozgrywki ligowe kończy na 7 pozycji.

1991 - kolejny wielki sukces w europejskich pucharach - półfinał Pucharu Zdobywców Pucharów, gdzie lepszy okazał się Manchester United (w Warszawie Legia uległa 1:3, a z Old Trafford przywiozła remis 1:1). Wcześniej Legia wyeliminowala Sampdorię Genua. Bardzo nieudany sezon w lidze zakończony 9 miejscem.

1992 - fatalny sezon ligowy (tylko 33 punkty w 34 spotkaniach!), Legia zajmuje najgorsze miejsce od 42 lat czyli 10.

1993 - Legia kończy rozgrywki ligowe na PIERWSZYM MIEJSCU, ale mistrzem zostaje ... Lech Poznań.

1994 - pomimo nierównego startu Legia bezapelacyjnie okazała się najlepsza w kraju: MISTRZOSTWO POLSKI, Puchar Polski i Superpuchar Polski (2:0 w finale PP z ŁKS Łódź, z którym Legia rozegrała też mecz o Superpuchar wygrywając 6:4) czyli pierwsza potrójna korona!!!

1995 - kolejna podwójna korona! Tym razem Legia kończy sezon z MISTRZOSTWEM POLSKI oraz jedenastym Pucharem Polski (zwycięstwo w identycznym stosunku jak rok wcześniej, ale tym razem przeciwnikiem finałowym była drużyna GKS Katowice). Kwalifikacje do Ligi Mistrzów kończą się klęską w Splicie z Hajdukiem.

1996 - Tym razem nikt nie stanął Legii na drodze do Ligi Mistrzów. Legia zaprezentowała się wspaniale dochodząc do ćwierćfinału, gdzie uległa Panathinaikosowi Ateny. W rozgrywkach grupowych w pokonanym polu zostawiła między innymi Blackburn Rovers, ówczesnego mistrza Anglii. Na krajowym podwórku Legia wywalczyła wicemistrzostwo po porażce w ostatnim meczu z Widzewem Łódź.

1997 - powtórka z roku poprzedniego - znów ostatnia kolejka i znów Widzew, ale tym razem przebieg meczu był o wiele bardziej dramatyczny. A mogła być kolejna potrójna korona, bo Legia sięgnęła po swój dwunasty Puchar Polski (w finale znów 2:0 i znów z GKS Katowice) oraz trzeci Superpuchar Polski (2:1 z Widzewem Łódź). Wreszcie udało się wygrać z Panathinaikosem Ateny co dało awans do III rundy Pucharu UEFA, w której Legia nie sprostała Besiktasowi Stambuł.

1998 - 5 miejsce w lidze i Legii zabraknie w kolejnym roku w rozgrywkach europejskich.

1999 - znów pudło, a dokładnie jego najniższy stopień i awans do rozgrywek o Puchar UEFA, w których najpierw z bagażem 9 bramek odprawiony został Vardar Skopje, w I rundzie cypryjski Anorthosis Famagusta, a przygoda skończyła się na minimalnej porażce z włoskim Udinese.

2000 - w lidze znów poza podium - 4 miejsce. Przepustki do Europy nie daje nam również Puchar Polski - po pamiętnych meczach z Zagłębiem Lubin pracę traci dotychczasowy trener Franciszek Smuda.

2001 - obiecująca jesień i po raz kolejny fatalna wiosna co w sumie daje 3 miejsce na finiszu rozgrywek i awans do Pucharu UEFA. W trakcie sezonu drużynę przejmuje serbski trener, Dragomir Okuka. W rundzie wstępnej Pucharu UEFA zwycięstwo z luksemburską Etzellą Ettelbruck, następnie bardzo efektowne wyeliminowanie Szwedów z IF Elfsborg i koniec przygody w II rundzie, kiedy to lekcji futbolu udzieliła nam Valencia (ale atmosfera na remisowym meczu w Warszawie była niezapomniana).

2002 - "Mistrzem Polski jest Legia, Legia najlepsza jest, Legia to jest potęga, Legia CWKS" - po raz ósmy w swej historii, Legia kończy sezon na PIERWSZYM MIEJSCU. Do tego "dorzuca" Puchar Ligi Polskiej. Eliminacje do Ligi Mistrzów to zwycięska konfrontacja z Vardarem Skopje oraz porażka z wielką Barceloną. W Pucharze UEFA po dwóch kapitalnych spotkaniach w puch rozbici zostali Holendrzy z Utrechtu, ale później przegrany mecz na Łazienkowskiej z Schalke Gelsenkirchen przesądził o końcu przygody na europejskiej arenie.

2003 - Mówi się, że jak spadać to z wysokiego konia, jednak taki upadek boli bardziej. Kompletnie nieudany sezon i 4 miejsce, które nie wystarcza nawet do gry w Pucharze UEFA

2004 - Po nieudanym sezonie Dragomir Okuka rezygnuje z funkcji szkoleniowca, a zastępuje go dotychczasowy asystent, Dariusz Kubicki. Cały sezon, to pogłębiające się problemy finansowe i rosnące bardzo szybko długi. Jesienią zespół gra nieźle, ale prawdziwe oblicze pokazuje na wiosnę, kiedy to wygrywa 11 z 13 meczów ligowych i na finiszu ostatecznie melduje się na drugim miejscu. Niestety, w finale Pucharu Polski minimalnie lepszy okazuje się Lech Poznań. W marcu, tuż przed wygranym 7:2 meczem z Polonią Warszawa dotychczasowy właściciel klubu Pol-Mot Auto ogłosił, że odsprzedał udziały holdingowi medialnemu ITI. Dla Legii nadeszły lepsze czasy.

2005 - Stracony sezon. Tylko trzecie miejsce w tabeli. Jacek Zieliński zastępuje na stanowisku I trenera Dariusza Kubickiego. W pucharach również bez rewelacji. Zespół odpada z rywalizacji o fazę grupową Pucharu UEFA wyraźnie przegrywając z Austrią Wiedeń.

2006 - "Nasza Legia mistrza Polski ma, nasza Legia Warszawa" - legioniści DZIEWIĄTY RAZ w swojej historii okazują się NAJLEPSZĄ DRUŻYNĄ W KRAJU, choć sezon zaczęli beznadziejnie i skompromitowali się w Pucharze UEFA. Nowa era rozpoczęła się 1 września 2005 roku wraz z przyjściem trenera Dariusza Wdowczyka. Wtedy to ruszyła pogoń za Wisłą Kraków. Piłkarze z Łazienkowskiej odrobili siedem punktów straty, a w pewnym momencie sami odskoczyli wiślakom na siedem oczek. Ostatecznie zakończyli rywalizację z dwoma punktami przewagi nad zespołem z Krakowa. Przez cały rok trwały też uroczyste obchody 90-lecia klubu.

2007 - Trzecie miesjce w tabeli i tylko awans do Pucharu Intertoto. Legii nie udało obronić się zdobytego rok wcześniej mistrzostwa Polski. Po serii kompromitujących porażek zarówno w rozgrywkach krajowych jak i europejskich pucharach zespół opuszcza Dariusz Wdowczyk. Do końca sezonu stołeczny zespół prowadzi Jacek Zieliński. Legia przegrała w tym sezonie praktycznie wszystko. Na otwarcie sezonu w spotkaniu o Superpuchar Polski uległa na własnym stadionie Wiśle Płock (która zajęła przedostatnie miejsce w lidze na zakończenie sezonu). W Pucharze Polski legioniści odpadli z ostatnią drużyną III ligi Stalą Sanok. W I rundzie pucharu UEFA lepsza okazała sie ponownie Austria Wiedeń. W Pucharze Ekstraklasy lepsi w ćwierćfinale okazali się piłkarze Górika Łęczna, którzy wygrali z Legią na Łazienkowskiej 2:0. Porażki ligowe z Lechem, Wisłą i Górnikiem tylko dopełniły kielich goryczy. 10 porażek w lidze a co gorsza Zagłębie Lubin zdobywa mistrzostwo Polski na stadionie przy ulicy Łazienkowskiej. Pod koniec sezonu Legia zmienia herb. Od tej pory herbem Legii jest czarna tarcza z białą elką.

2008 - Legia kończy rozgrywki na drugim miejscu. Fantastyczny okazał się początek sezonu, gdyż wówczas legioniści w pierwszych siedmiu meczach odnieśli komplet zwycięstw. Później jednak tych wpadek było trochę zbyt wiele i o mistrzostwie nie było co marzyć, gdyż strata do Wisły na finiszu wyniosła aż 14 punktów. Podopiecznym Jana Urbana udało się zdobyć Puchar Polski, pokonując w finale po rzutach karnych Wisłę Kraków. Nieźle legioniści zaprezentowali się także w Pucharze Ekstraklasy, w którym też doszli do finału, ale tu musieli uznać wyższość Dyskobolii Grodzisk Wlkp, z którą przegrali aż 1:4.

2009 -  Legioniści kończą rozgrywki na drugim miejscu. Wszystko rozstrzygnęło się w Krakowie, gdzie w decydującym meczu z Wisłą podopieczni Jana Urbana przegrali 0:1. Choć tak naprawdę zabrakło punktów straconych z teoretycznie słabszymi rywalami. Na osłodę sezonu pozostał tytuł króla strzelców zdobyty rzutem na taśmę w ostatniej kolejce przez Takesure Chinyamę.

2010 - Legia po raz pierwszy od 2003 roku nie kwalifikuje się do Europejskich Pucharów. Wszyscy po średniej pierwszej rundzie mieli nadzieje, że na wiosnę zespół podniesie się. Tak się nie stało. Legia zaczęła przegrywać mecz za meczem co zaowocowało zwolnieniem Jana Urbana. Zastąpił go Stefan Białas, który nie był w stanie wyprowadzić zespołu na podium.

2011 - Trenerem Warszawiaków został Maciej Skorża. Mimo rekordowej od lat liczbie porażek (11) Legia zajmuje trzecie miejsce w Ekstraklasie. Zdecydowanie lepiej zespołowi poszło w rozgrywach o Puchar Polski, w których zwyciężają po raz czternasty i kwalifikują się do trzeciej rundy eliminacji Ligi Europy.

2012 - Sezon bardzo trudny do określenia. Z jednej strony świetna gra Legii w Lidze Europy uwieńczona wyjściem z grupy oraz obrona Pucharu Polski. Z drugiej strony ponownie w lidze Legia nie zachwycała. Mimo to na dwie kolejki przed końcem rozgrywek była liderem, ale tytułu nie zdołała zdobyć. 

2013 - LEGIA NA TRONIE W PODWÓJNEJ KORONIE. Przed sezonem 2012/13 do klubu w roli pierwszego trenera powrócił Jan Urban. Niestety w walce o prawo gry w fazie grupowej Ligi Europy Legia musiała uznać wyższość Rosenborga Trondheim. W Ekstraklasie "Wojskowi" nie mieli jednak sobie równych i po siedmiu latach ponownie na stadionie przy Łazienkowskiej można było zaśpiewać, nie tylko z wiarą, ale i potwierdzając stan faktyczny, "Mistrzem Polski jest Legia". Na dokładkę legioniści po raz 14. w historii i trzeci raz z rzędu zdobyli Puchar Polski.

2014 - Legia zdobyła mistrzostwo Polski w wielkim stylu, a do triumfu poprowadziło ją dwóch trenerów - Jan Urban i Henning Berg. Legioniści skończyli ligę z dziesiecioma punktami przewagi nad drugim w tabeli Lechem. W rundzie wiosennej drużyna kroczyła od zwyciestwa do zwycięstwa. W Lidze Europy legioniści wygrali tylko jeden mecz i za to z zespołem pożegnał sie trener Urban.

2015 - Niestety mimo świetnych występów w Lidze Europy nikt tego sezonu nie będzie wspominał miło. Najpierw po kapitalnych meczach z Celtikiem i zwyciestwie na boisku w stosunku 6:1 przyszła dyskwalifikacja za błąd proceduralny, a później zawodnicy na własne życzenie stracili wydawałoby się pewny tytuł mistrzów Polski. Z drużyną pożegnał się ponadto lider zespołu Miroslav Radović, a zespół bez niego przestał właściwie funkcjonować. Jedynym pozytywem było pierwsze miejsce w grupie w Lidze Europy. 
 

2016 - Rok w, którym klub świętował 100-lecie istnienia. Po bardzo przecietnym początku sezonu trenerem Warszawiaków został Stanisław Czerczesow. Praca, która wykonał na poczatku roku zaowocowała zdobyciem 12 tytułu mistrza Polski, a gra Legii choć nie porywała cechowała się olbrzymią wolą walki. Legioniści triufowali również w Pucharze Polski, a królem strzelców został Nemanja Nikolić. Kolejny sezon już tradycyjnie Legia zaczęła słabo, ale dzięki skutecznej grze w eliminacjach do Ligi Mistrzów po 20-latach ponownie zagościł w tych rozgrywkach. Już po pierwszym meczu trenerem został Jacek Magiera i pod jego wodzą Legii udało się zremisować przy Łazienkowskiej z Realem Madryt a w decydującym meczu pokonać Sporting i awansować do kolejnej rundy Ligi Europy. 
 

2017 - Początek roku nie wyglądał już tak dobrze jak końcówka poprzedniego. Od początku sezonu legionisci w Ekstraklasie spisywali się poniżej oczekiwań, ale wiosną udało się dogonić czołówkę i po dramtycznej końcówce obronić mistrzowski tytuł. Kolejny raz początek nowego szonu wyglądał w wykonaniu Legii bardzo źle. Legioniści odpadli najpierw z eliminacji do Ligi Mistrzów, a nastepnie nie zdołali awansować do Ligi Europy. Z klubu odszedł Jacek Magiera. 
 

2018 - Z kolejnym nowym szkoleniowcem Legia grała raz lepiej raz gorzej. Już po rozpoczęciu rundy finałowej Ekstraklasy z funkcji trenerea Legii został zwoniony Romeo Jozak. Dotychczasowy asystent Chorwata, Dean Klafurić, przejął po nim drużynę i najpierw wywalczył XIX Puchar Polski a następnie zdobył z Legią trzeci z rzedu tytuł Mistrza Polski. 

2019 - Dean Klafurić długo nie wytrwał na stanowisku. Próbował wprowadzić system z 3 środkowymi obrońcami, ale wyglądało to fatalnie. Zastąpił go Ricardo Sa Pinto, jeden z najgorszych ludzi wśród trenerów, którzy pracowali przy Łazienkowskiej. Początkowo wyniki nieco się poprawiły, ale Portugalczyk wytrwał na stanowisku niespełna 8 miesięcy. Zastąpił go Aleksandar Vuković. Legia pod jego wodzą nie zdołała obronić tytułu mistrzowskiego, choć rundę finałową rozpoczynała z przewagą 7 punktów nad Piastem Gliwice. 

2020 - Mimo nieudanego finiszu poprzedniego sezonu, Aleksandar Vuković pozostał na stanowisku trenera. Legia minimalnie przegrała rywalizację o Ligę Europy z Rangers FC (0:0 i 0:1), zaczęła grać także efektownie w lidze, gromiąc choćby Wisłę Kraków (7:0). Legioniści pewnie sięgnęli po kolejne mistrzostwo Polski, zdobywając je na 2 kolejki przed końcem sezonu. Ostatnie 2 spotkania trener potraktował ulgowo, szansę dostała głównie młodzież.

2021 - Aleksandar Vuković nie przetrwał kolejnej próby. Niepowodzenia w lidze i w kwalifikacjach do Ligi Mistrzów (0:2 z Omonią Nikozja) sprawiły, że zdecydowano się na zmianę trenera. Pracę w Warszawie podjął Czesław Michniewicz, który był jej bliski w 2016 roku, ale wybrano Jacka Magierę. Zaczął od porażki z Karabachem (0:3) w ostatniej rundzie eliminacji Ligi Europy, tradycyjnie Legia przegrała także Superpuchar. W rok 2021 wchodziła jednak jako lider, choć przegrała z beniaminkami - Stalą Mielec i Podbeskidziem. W rundzie rewanżowej prezentowała się dobrze lub bardzo dobrze, nie przegrywając spotkania. Na 3 kolejki przed końcem zdobyła mistrzostwo Polski. Przed telewizorem, bo Raków Częstochowa zermisował w zaległym spotkaniu ze Stalą Mielec.

2022 - Początek był obiecujący, awans do fazy grupowej Ligi Europy po wyeliminowaniu Slavii Praga, ale im dalej w las, tym gorzej. Legii na poważnie groził spadek z ligi, długo zajmowała miejsce na dole tabeli. Czesława Michniewicza zastąpił Marek Gołębiewski, ale sobie nie poradził. Zwrócono się więc do mającego ważny kontrakt Aleksandara Vukovicia, który nie odmówił i podjął się trudnej misji, ratowania ligowego bytu. Udało się to w miarę spokojnie, choć udało się zająć dopiero 10. miejsce. W połowie rozgrywek dyrektorem sportowym został Jacek Zieliński.

2023 - Zespół przejął Kosta Runjaić, który spędził 4,5 roku w Pogoni Szczecin wykonując dobrą pracę. Dostał czas, drużyna nie występowała w europejskich pucharach, co pozwalało na spokojną przebudowę. Rozgrywki zakończono sukcesem, szczególnie porównując do poprzednich. Zespół nie dał rady Rakowowi Częstochowa w lidze, zajmując 2. pozycję. Pokonał go za to w finale Pucharu Polski, w rzutach karnych, od 6. minuty grając w dziesiątkę po czerwonej kartce dla Yuriego Ribeiro. Legia po 5 latach odzyskała to trofeum, zdobywając je już po raz 20. w historii.