Bramkarze kadry wywodzą się z Legii

Stanowią swoistą sztafetę pokoleń warszawskiej Legii. Dwóch pierwszych opuściło aktualnych mistrzów Polski za duże pieniądze. Jeśli odejdzie trzeci, to za jeszcze większe. . Szczęście trenera Całą trójką w Legii opiekował się szkoleniowiec bramkarzy tego klubu Krzysztof Dowhań. - Najkrócej pracowałem z Wojtkiem, bo tylko pół roku. Na pewno jestem bardzo zadowolony z powodu ich powołania do reprezentacji - nie ukrywa satysfakcji Dowhań. - Mam już takie szczęście, że trafiają mi się bramkarze, których nie muszę gonić do roboty. Oczywiście są dni lepsze i gorsze, ale tych drugich jest zdecydowanie mniej - chwali swoich podopiecznych. Najpierw na Łazienkowską trafił Kowalewski. Przez dwa sezony zdołał wystąpić w zaledwie jednym ligowym spotkaniu. Wreszcie zdecydowano się go wypożyczyć do Groclinu. Grał tam pół roku. Kiedy wrócił, spotkał w klubie Dowhania. - Wojtek był solidnym bramkarzem. Niektórzy zarzucali mu, że jest sztywny. Jednak na boisku mógłby siedzieć od rana do nocy. Taki tytan pracy - opowiada.Talent "Gibona" eksplodował po jego wyjeździe z Polski. Odszedł do Szachtara Donieck, od razu zdobył mistrzostwo Ukrainy i krajowy puchar. Później było nieco gorzej, ale po transferze do Spartaka Moskwa jego kariera ponownie nabrała rozpędu. Miejsce Kowalewskiego w Legii zajął Radostin Stanew, a drugim bramkarzem został Artur Boruc. Na swoją szansę czekał kilka miesięcy. - Dużo dało mu wypożyczenie do Dolcanu. Od początku był bardzo mocny psychicznie. To jego wielka zaleta. Strasznie nie lubił treningów biegowych. Często trzeba było kombinować, aby urozmaicić mu zajęcia - wspomina Dowhań. Boruc szybko zadebiutował w reprezentacji, a półtora roku temu za 1,6 min funtów przeszedł do Celtiku. Zastąpił go młody i utalentowany Łukasz Fabiański. Zaledwie po pół roku pobytu w stolicy otrzymał bluzę z numerem jeden. - Łukasz to bardzo dojrzały jak na swój wiek człowiek. Ma jeszcze duże rezerwy, ale już jest bardzo dobrze przygotowany pod względem psychicznym i fizycznym - przyznaje Dowhań. Wzajemne zaufanie Wychowanie trzech reprezentacyjnych bramkarzy w zaledwie pięć lat, to wielka sztuka. - Nie przesadzajmy, to nie tylko moja zasługa. Wojtek wiele skorzystał na pracy z Jackiem Kazimierskim, Łukasza wychował Andrzej Dawidziuk. Ale najwięcej i tak zawdzięczają sobie. Oni wiedzą, co chcą w życiu osiągnąć. I pracują, bo tylko ciężką pracą można do czegoś dojść - dodaje Dowhań. Szkoleniowiec dużą wagę przywiązuje do relacji między rywalizującymi ze sobą bramkarzami. - Nie wymagajmy, aby się przyjaźnili, ale na pewno musi być między nimi jakaś więź. Ten, co siedzi na ławce, powinien ściskać kciuki za tego, który stoi w bramce. W Legii tak było i tak jest - przyznaje. Dlaczego akurat ta trójka otrzymała powołania? - Wszyscy grają w dobrych klubach i mają pewne miejsce w składach - mówi trener bramkarzy reprezentacji Polski Andrzej Dawidziuk. - Artur i Wojtek swoją postawą w ubiegłym roku zdali egzamin. Łukasz jedzie zbierać doświadczenie. Trener Beenhakker chce mu się dokładniej przyjrzeć. Najcenniejsze w ich przypadku jest to, że każdy z nich jest nie tylko całkiem innym człowiekiem, ale też preferuje inny styl gry. Wojtek jest odważny i zdecydowany, Artur bardzo dobrze gra nogami i na linii, a Łukasz fantastycznie czuje się poza bramką, potrafi przeczytać grę. Takie zróżnicowanie jest dobre dla reprezentacji - przyznaje szkoleniowiec. Wiadomo, że o miano tego pierwszego będą walczyć Boruc z Kowalewskim. Który z nich jest faworytem? - Przyjadą, to zobaczymy. Na razie nie chcę oceniać, bo nie byłbym obiektywny - twierdzi Dawidziuk. Natomiast swojego zdania na ten temat nie ukrywa Dowhań. - Postawiłbym na Artura. Choćby z racji tego, że ma nad Wojtkiem kilka lat przewagi. Jest przyszłościowym bramkarzem - kończy.