Daniel Łukasik: Jestem na bocznicy

Trudniej było przebić się do pierwszej jedenastki Legii czy teraz do niej wrócić?

- Zdecydowanie to pierwsze. Teraz nie gram, ale wierzę w swoje umiejętności, ciężko pracuję. Kiedyś wszystko było dla mnie nowe, uczyłem się zachowań boiskowych i z każdym dobrym występem rosła pewność siebie, przestałem się bać odważnych decyzji, ryzykownych podań. Kiedy młody chłopak zaczyna grać w pierwszej drużynie seniorów, nie jest pewny, chowa się za kolegów. U mnie ten etap się skończył. Chłonę każdy detal, by się rozwinąć i żeby o apogeum formy Daniela Łukasika wszyscy usłyszeli za trzy-cztery lata.

Kapitan Legii Ivica Vrdoljak, reprezentant Polski Tomasz Jodłowiec i jeden z najlepiej zarabiających legionistów Helio Pinto - to pana konkurenci do gry.

- Nie mam kompleksów, jeśli chodzi o umiejętności. Nie uważam się od nich gorszy, co pokazał tamten sezon. Mają więcej doświadczenia i jesienią nie leczyli kontuzji. Ale ja mogę się jeszcze rozwijać, szczyt umiejętności wciąż przede mną.

Był pan bardzo rozczarowany, gdy po kontuzji Jodłowca wszyscy powiedzieli „zagra Pinto"?

- I tak się stało, widocznie trener chciał dać szansę Helio. Ostatnio spodobało mi się stwierdzenie: „najpierw umiejętności dają granie, później granie daje umiejętności". Dotyczy mnie. Młody zawodnik, który wchodzi do seniorskiej piłki, musi mieć umiejętności, żeby zaistnieć. Z czasem, dzięki regularnym występom, staje się lepszym piłkarzem. Pierwszy etap mam za sobą. W tym sezonie gram mniej i to jest przykre. Mam ambicję być zawodnikiem, od którego zależy gra Legii.

Zapis całej rozmowy z Danielem Łukasikiem można znaleźć w dzisiejszym wydaniu "Przeglądu Sportowego"