Kucharz na ostro: Edsona nie żal

To zupełnie inaczej niż rok temu, kiedy o tej porze w zasadzie wszystko było rozstrzygnięte (na korzyść Wisły). Sentymentalny mecz Jacka Zielińskiego (w Wodzisławiu z Piastem Gliwice) wywołał u niego nastrój do odważnych deklaracji. Trener Polonii zapowiedział walkę o tytuł mistrza Polski, ale pod warunkiem odpowiednich wzmocnień. To poważne wyzwanie dla działaczy i właściciela klubu, bo do tej pory - zdaje się - myślano o sprzedaży najlepszych zawodników. Jacek Zieliński wie, że nadspodziewanie dobry wynik jego drużyny spowodował tylko zwiększenie apetytów. A spełnienie oczekiwań jest zawsze trudniejsze niż ich wzbudzenie. Legia z nawiązką zrewanżowała się graczom z Bełchatowa za niedawną porażkę. Z przebiegu spotkania zwycięstwo może odrobinę za wysokie, ale czasami dostaje się w życiu jakiś nieoczekiwany prezent. To bramkarz gości Kozik zrobił im mikołajkową niespodziankę. Oczywiście skrzywdziłbym piłkarzy Legii (tych nadwrażliwych), gdybym napisał, że wysokie zwycięstwo zawdzięczają tylko Kozikowi, bo sytuacji do strzelenia bramek było więcej. W sobotę pożegnano się nie tylko z sezonem piłkarskim, ale także z Edsonem i Vuko. Ze łzami w oczach podobno wyjechał Brazylijczyk. Jak domniemywam, Edson nie płakał z powodu rozstania się z działaczami warszawskiego klubu, bo tych na odchodne skrytykował. Trudno mi powiedzieć, czy słusznie, bo przebiegu rozmów nie znam. Uważam jednak, że zabrakło mu trochę dystansu do siebie i zrozumienia otaczającego go świata. To dobry piłkarz, ale każda era kiedyś się kończy. Granie argumentami o kolegach z drużyny (że Grosicki był leczony przez klub, a on nie, że Hiszpanie zostali sprowadzeni na darmo, sugestie o doktorze Machowskim), aby udowodnić swoją tezę "jak bardzo był krzywdzony przez Legię", nie miało nic wspólnego z piłkarską klasą, jaką kiedyś Edson prezentował. Utwierdza mnie takimi słowami w przekonaniu, że decyzja o rozstaniu była słuszna. Inaczej myślę o Vuko, ale to temat na odrębny tekst.