Mariusz Piekarski: Dajmy spokój z gestem Garrinchy

Założenie jest proste - wybić piłkę, jeśli komuś stało się coś poważnego i potrzebna może być interwencja lekarza. Ale nigdy nie było założenia - wybić piłkę, gdy tylko ktoś nie podnosi się z murawy przez pięć sekund. Z boiska naprawdę widać, czy rywal odniósł kontuzję, czy po prostu leży. Coraz częściej przypomina to szantaż - wybij, bo ja przecież nie wstałem, jak nie wybijesz, to cię ludzie wygwiżdżą.

Dlatego mam też apel mam do kibiców - gwiżdżcie na piłkarza, który taką piłkę wybija. Wybił, bo co? Naprawdę sądził, że przeciwnikowi coś dolega? Nie, zazwyczaj ulega presji albo uważa, że to dobry moment, żeby odsapnąć. I mecz jakoś szybciej zleci. Miałem taką sytuację w lidze francuskiej, w meczu Bastii z Le Havre. Przeciwnik się przewrócił i widzę, że nie wstaje tylko dlatego, bo liczy, że kopnę w aut i z naszej akcji nic już nie będzie. A ja go olałem, pojechałem do przodu, dałem napastnikowi piłkę na sam na sam i strzeliliśmy gola. Pretensje? Trzeba było się szybciej zbierać z murawy.

Dajmy spokój z tym gestem Garrinchy, bo z ciekawej idei robi się kabaret. Zamiast fair-play wygrywa cwaniactwo. Fair-play to było, gdy Di Canio złapał piłkę w ręce w ostatniej minucie meczu, przy stanie 1:1. A jak Klich z Cracovii leży, bo akurat przebiegł sprintem 40 metrów i nie może złapać tchu, to jest naciągaczem i cwaniakiem.