Przegląd prasy

Życie Warszawy - Legioniści, grający bez swojego najskuteczniejszego napastnika Takesure’a Chinyamy, od początku meczu ruszyli do ataku. W środku pola od pierwszych minut wystąpiło trzech ofensywnych pomocników – Maciej Iwański, Piotr Giza i Roger. Nic dziwnego, że ekipa Jana Urbana zdominowała tę strefę boiska i stworzyła sobie kilka niezłych okazji do zdobycia gola. Najpierw Iwański nie trafił jednak w bramkę, a po chwili w znakomitej sytuacji zamiast strzelać... podał piłkę prosto w ręce bramkarza. Najlepszą okazję zmarnował jednak Marcin Komorowski. Iwański kapitalnie dośrodkował z rzutu wolnego, ale obrońca Legii strzelił głową ponad bramką. Pod bramką Legii przed przerwą groźnie zrobiło się tylko raz, gdy Łukasz Janoszka chciał przelobować Jana Muchę i minimalnie się pomylił. Rzeczpospolita - Do drugiej połowy gospodarze przystąpili z większym animuszem i już trzy minuty po wznowieniu gry Piotr Rocki znalazł się w sytuacji sam na sam z Krzysztofem Pilarzem, ale spudłował. Impetu wystarczyło legionistom ledwie na kilkanaście minut, a później z boiska wiało nudą, jak w pierwszej połowie. Mimo to po raz drugi z rzędu na wysokości zadania stanęli kibice, którzy przez 90 minut gorąco dopingowali miejscowych. W 72. minucie jeden z nielicznych ataków "Niebieskich" przyniósł im gola na wagę zwycięstwa. Wojciech Grzyb odebrał w polu karnym piłkę Marcinowi Komorowskiemu, zagrał wzdłuż bramki, a próbujący odbić ją jedną ręką Jan Mucha skierował do własnej bramki. Rozpaczliwa interwencja Inakiego Astiza nie uratowała gospodarzy. Stracony w kuriozalnych okolicznościach gol stanowił dobre podsumowanie ich postawy w tym spotkaniu. Rewanż 7 maja w Chorzowie. Gazeta Wyborcza - Co z tego że Legia, która uchodzi za jeden z najlepiej rozgrywających atak pozycyjny zespołów, skoro kompletnie nie radziła sobie w kontrataku. A okazji kilka miała, bo nieliczne ataki Ruch kończył zwykle stratą. Dalekie podania trafiały jednak do obrońców Ruchu lub do nikogo, a najrzadziej do Rockiego. Również stałe fragmenty gry legionistom nie wychodziły. Zmiennicy pokazali, że siedzą na ławce lub na trybunach słusznie. Komorowski i Descarga na skrzydłach niczego nie wnieśli, a często byli w obronie niedokładni. Podobnie Radović i Ostrowski, którzy długimi okresami byli niewidoczni. Gorzej, że "żelazna" ostatnio trójka Giza-Iwański-Roger, dostosowała się do ich poziomu.