Przegląd prasy: Festiwal zmarnowanych okazji

Fakt - Legia czwarty raz rywalizowała w rozgrywkach o europejskie puchary z greckim zespołem w Warszawie i wciąż nie poniosła porażki. Tym razem zremisowała z Atromitosem Ateny 0:0 w III rundzie eliminacji Ligi Europy. O ile jednak po remisach z PAOK Saloniki (1:1) i Panathinaikosem Ateny (0:0) oraz pokonaniu tego ostatniego zespołu (2:0) kibice ze stolicy mogli być zadowoleni, o tyle po bezbramkowym rezultacie z czwartą ekipą poprzedniego sezonu ligi greckiej nie sposób znaleźć szczęśliwych fanów wicemistrza PKO Ekstraklasy. Goście byli beznadziejni, z trudem wychodzili z własnej połowy, a bramkarz Legii Radosław Majecki widział ich z odległości kilkudziesięciu metrów, bo nie potrafili zbliżyć się do „szesnastki" gospodarzy! Mimo to zawodnicy trenera Aleksandara Vukovicia nie zdołali odnieść zwycięstwa. Naciskali, naciskali, ale gola nie wcisnęli. A w dwóch uderzeniach z rzutów woInych zabrakło kilkunastu centymetrów. Najpierw z prawej strony przymierzył Arvydas Novikovas, a po chwili z drugiej flanki to samo zrobił Cartitos. Obaj obili poprzeczkę. Na więcej legionistów w czwartek nie i było stać.

Przegląd Sportowy - Piłkarze Legii Warszawa wreszcie potrafili dobrze współpracować, wymieniać podania. Świetnie reagowali po stracie, od razu odzyskiwali piłkę. Bardzo dobrze prezentował się ustawiony wysoko Walerian Gwilia, Andre Martins nieźle wyprowadzał piłkę, zaskakiwał przerzutami, Luquinhas robił przewagę. Gra legionistów imponowała, tylko że problem polegał na tym, że tylko do pola karnego. Grecy przyjechali do Warszawy z konkretnym planem: zabezpieczyć tyły i wyprowadzić groźną kontrę. W ofensywie byli bezradni, ale w obronie grali bardzo skutecznie, bezbłędnie blokowali strzały legionistów. Najbliżej pokonania Balazsa Megyeriego był po przerwie Arvydas Novikovas, który uderzył z rzutu wolnego w poprzeczkę. Vukovic po raz kolejny konsekwentnie postawił na Sandro Kulenovicia, którego występ w pierwszym składzie zapowiedział w wywiadzie dla „PS" już w środę. W poprzedniej rundzie młody Chorwat spędził w obu meczach z Finami po 90 minut, do siatki nie trafił. W czwartek znów bardziej widoczne były jego mankamenty w grze, niż zalety, które przekonują Vukovicia. Kiedy już dostał dobre podanie w polu karnym, to albo źle przyjął piłkę, albo strzelił niecelnie. Był bardzo przewidywalny, łatwy do upilnowania dla greckich obrońców. I mimo że legioniści mieli bardzo wiele rzutów rożnych, to i w tych sytuacjach na nic zdawał się jego wzrost. To wszystko z ławki obserwował Carlitos, który po raz pierwszy w tym sezonie rozpoczął mecz w europejskich pucharach jako rezerwowy. Vukovicia nie przekonywały argumenty, że to najlepszy strzelec poprzedniego sezonu, że tak nieprzewidywalnego zawodnika jego drużyna potrzebuje w ofensywie. Trzymał go na ławce do 66 minuty. Po wejściu na murawę Hiszpan szybko zrobił więcej niż Kulenovic przez cały czas, jaki spędził na boisku. Wywalczył rzut rożny, uderzył z rzutu wolnego w poprzeczkę. Kolejnymi zagraniami udowadniał, że zasługuje na miejsce w składzie, najlepiej jako dziesiątka, z napastnikiem przed sobą. Bo kiedy brał się za rozgrywanie, brakowało zawodnika w polu karnym. Najlepszą sytuację mieli pod koniec meczu Luquinhas i Novikovas, jednak ich uderzenia obronił bramkarz gości. Vukovic po meczu ze Śląskiem chwalił swój zespół, twierdził, że było wiele momentów, kiedy gra jego drużyny wyglądała bardzo dobrze. Wtedy trudno było zgodzić się z trenerem wicemistrzów Polski. Co innego w czwartek, choć wciąż brakowało klarownych sytuacji, większej kreatywności w ofensywie i lepszego wykonania stałych fragmentów gry. Vukovic ma tydzień, by nad tym popracować. Bo po tym, co pokazali Grecy w Warszawie na pewno nie można ich nazwać faworytem w rewanżu.

Polska the Times - Gdyby Legia Warszawa była maszyną z sześciostopniowym pokrętłem mocy, to w czwartkowym meczu gałka została przekręcona - w porównaniu do dotychczasowych spotkań w sezonie - z jedynki na czwórkę. Piłkarze Aleksandara Vukovicia szybciej biegali, grali z niewidoczną wcześniej determinacją. Jakby to wszystko, co wydarzyło się do tej pory, było zasłoną dymną.