Rocki: Marzę o grze przy rozśpiewanych kibicach

Legia była niegdyś pana wymarzonym klubem, ale po ostatnim ligowym meczu Groclinu z ekipą ze stolicy można było odnieść inne wrażenie (Rocki po zdobyciu bramki pokazał kibicom „eLkę“ odwróconą w dół)... - Już to kiedyś wyjaśniałem. Powtórzę: nie chciałem nikogo obrazić, ale pokazać, co myślę o tych osobach, które przy Łazienkowskiej obrażały moją mamę. Liczę, że fani rozumieją, o co mi chodziło, i nie mają do mnie pretensji. Myślę, że przekonam ich do siebie dobrą grą. Nie obawia się pan więc przyjęcia przez kibiców Legii? - Nie. Mam taki charakter, że niczego w życiu się nie boję. Co miało decydujący wpływ na pana przejście do Legii? - Gram w piłkę długo, ale wciąż brakuje mi mistrzostwa Polski. Bardzo wierzę, że w rodzinnej Warszawie uda mi się je zdobyć. Grając w Legii, będę występował w Pucharze UEFA, a Groclin z tego zrezygnował. Umowę z Legią podpisał pan wyjątkowo szybko... - Nie mogłem się porozumieć się z Groclinem. Dostałem dwa tygodnie na zastanowienie i... otrzymałem ofertę z Legii. Długo się nie namyślałem. Znaczenie miała dla mnie rozmowa z Janem Urbanem. Znam go z czasów wspólnych występów w Górniku, to wspaniały człowiek! Gdy powiedział, że chce mieć mnie w zespole, ucieszyłem się. Doceniam, że wyciągnął do mnie rękę. Większość zawodników Legii to młodzi piłkarze. Trener Urban podkreślał, że potrzebuje doświadczonego i zadziornego zawodnika. Widzi się pan w roli wychowawcy? - Tak. Walka jest na boisku bardzo ważna i ja takim „walczakiem“ jestem. Czy poradzę sobie z młodzieżą? Niech za przykład posłuży moja współpraca z Radkiem Majewskim w Grodzisku. Na pana pozycji, prawej pomocy, w Legii jest duża rywalizacja. Są tu już Miroslav Radović i Sebastian Szałachowski... - Rywalizacja nigdy nikomu na złe nie wyszła. Zespół, który chce walczyć o najwyższe cele, musi mieć szeroką kadrę. Nas czeka rywalizacja na czterech frontach. Kiedyś marzył pan o grze w Legii, ale na stadionie panowała świetna atmosfera. Teraz w końcu tu pan zagra, ale na meczach panuje cisza... - Mam nadzieję, że to szybko się zmieni. Marzę o grze przy rozśpiewanych kibicach. W końcu ci z Legii są w ścisłej krajowej czołówce. Może rozbudzi pan ich słynnymi „cieszynkami“ (Rocki, gdy grał w Odrze Wodzisław, przygotowywał oryginalne scenki radości po strzelonym golu)? - (Śmiech). Nie, ten etap mojego życia zakończył się w Wodzisławiu. Nie zamierzam do niego wracać.