Selekcjoner Leo Beenhakker

Trenerem reprezentacji Polski został Holender Leo Beenhakker. Zadowoleni z tego faktu nie są jednak działacze piłkarscy, menedżerowie a zwłaszcza polscy trenerzy. Argumenty są różne – nie poradzi sobie z polskim piekiełkiem, nie zna polskich realiów, nie zna polskich piłkarzy, będzie wstyd jak zobaczy polskie stadiony, sposób szkolenia młodzieży itp. itd. Co ciekawe takich wątpliwości nie mieli ludzie z piłkarskiego związku piłki nożnej Trynidadu i Tobago. Infrastruktura tam jest w kiepskim stanie, trener nie znał żadnego zawodnika, o kraju nic nie wiedział a mimo to Holender stworzył tam z przeciętnych grajków kawał solidnej drużyny i jeszcze odniósł sukces. Najwybitniejszy po Kazimierzu Deynie polski piłkarz Zbigniew Boniek, twierdzi, że zatrudnienie obcokrajowca na stanowisku selekcjonera to ogromny błąd i zamiast utytułowanego Holendra rekomenduje duet marzeń – Franciszka Smudę i Stefana Majewskiego. Smudę nazywanego w środowisku piłkarskim Dyzmą, który przegrał ostatnio prowadząc Lech Poznań ze słabiuteńkim Tiraspolem. Ktoś powie, że nie miał kim grać, że dwaj napastnicy mają w sumie 70 lat. To prawda, ale do wygranej z Tiraspolem zapewne wystarczyłaby ambicja, przygotowanie fizyczne i żelazna dyscyplina taktyczna. To głównie tymi trzema elementami piłkarskiego rzemiosła , nie mając wybitnych piłkarzy, mistrzostwo Europy z Grekami zdobył Niemiec Otto Rehhagel. Smuda przegrał z Tiraspolem … Drugi z polecanego duetu Stefan Majewski to świetny trener, tylko nie ma wyników. Za największe sukcesy należałoby uznać awans do Orange Ekstraklasy z Widzewem Łódź i zdobycie Pucharu Polski z Amicą Wronki. Co ciekawe polecający go Boniek, sam osobiście zwolnił Majewskiego z Widzewa i to pomimo pierwszego miejsca w tabeli, bo jak twierdził drużyna nie miała stylu i charakteru. Pewien działacz PZPN stwierdził, że wybór zagranicznego trenera to policzek dla polskiej szkoły trenerskiej. Jakiej szkoły? Polska myśl szkoleniowa utknęła w latach siedemdziesiątych i stoi w miejscu. Ostatnie prawdziwie wielkie sukcesy na arenie międzynarodowej odnosili Kazimierz Górski, Antoni Piechniczek, Hubert Wagner czy Feliks Stamm. Do dziś polscy trenerzy uważają, że najlepszym sposobem na przygotowanie drużyny do sezonu jest tzw. ładowanie akumulatorów. Na polską ligę jest to skuteczne co pokazał przykład Legii prowadzonej przez Drogomira Okukę, ale jak to się ma do Europy… O co tak naprawdę walczą eksperci i ludzie związani z piłką? Czemu są przeciwni zatrudnieniu obcokrajowca z nazwiskiem? Jak nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze. Selekcjoner z nazwiskiem nie pozwoli sobie na to by grali w kadrze ci, którzy mają szansę na zmianę barw klubowych. Jeśli Holender by się sprawdził, to istnieje obawa, że wszystkie drużyny klubowe marzyłyby już tylko o trenerze zagranicznym z prawdziwego zdarzenia, a naszym fachowcom zostałoby bezrobocie. Gra idzie naprawdę o wielką stawkę, sporo ludzi może dostać po kieszeniach. I choć Leo Beenhakker sukcesu nie gwarantuje, to jednak warto zaryzykować. Może dzięki temu w kadrze będą grali najlepsi piłkarze jak Janczyk, Bonin, Kaczmarek, Surma, Brożek, Burchardt czy Frankowski a nie ci, którzy leżą trenerowi. Tego życzę nowemu selekcjonerowi i wszystkim polskim kibicom.