Siergiej Omeljańczuk: Nigdy nie spotkam już takich kibiców

Okuka znany był z ciężkich treningów i morderczych zgrupowań. Mówiło się o nim jak o kacie. Lubiliście go?

- Tak, choć był twardy i zdecydowany. Ale to dzięki Drago mieliśmy sukcesy, a atmosfera była kapitalna. Okuka wiedział, jak postępować z ludźmi z charakterem. Ponad rok temu spotkałem go w tureckim Belek. Prowadził wtedy bułgarski Lokomotiv Sofia, a mój Tierek miał tam zgrupowanie. Przegadaliśmy kilka dobrych godzin. To był wciąż ten sam gadatliwy Drago. Wniosek z naszych rozmów wyniknął jeden: Legia to były piękne czasy! Rozmawialiśmy oczywiście po polsku.

Nie żałuje Pan czasem, że to pieniądze zmusiły Pana do odejścia z Legii?

- Takie jest już życie piłkarza. Każdy chce dobrze zarabiać. Żałuję tylko kibiców. Nigdy już takich nie spotkałem.

Najlepsi w Polsce?

- Najlepsi, jakich widziałem w życiu. Oprawy, które przygotowywali, to było mistrzostwo świata. Słyszałem jakiś czas temu, że Legia ma przy Łazienkowskiej nowy piękny stadion. Chciałbym kiedyś znów zobaczyć legionistów w trakcie szalonego dopingu. Nieraz po plecach przechodziły ciarki, jak słyszałem śpiewy tych wszystkich fanatyków.

Ile chciałby pan zarabiać? 300 tysięcy euro, a może pół miliona?

- Dogadalibyśmy się. Nie mam oczekiwań na poziomie Cristiano Ronaldo. Jestem realistą. Myślę, że polskie kluby byłoby na mnie stać. A Legia dostałaby jakiś upust [śmiech]

Możliwe, że w drugiej połowie 2011 roku polska federacja porozumie się z białoruską w sprawie meczu towarzyskiego. Miałby Pan ochotę zagrać w takim spotkaniu?

- Nawet nie wiesz jaką! To takie moje małe marzenie: chciałbym, żeby przed Euro 2012 Polska zagrała z Białorusią. Oczywiście na stadionie Legii! Nawet jeżeli miałbym nie grać w takim meczu, to i tak pojawiłbym się w Warszawie. Stanąłbym na "Żylecie" i dopingował razem z kibicami. I Polskę, i Białoruś.

Cała rozmowa z Sergiejem Omeljanczukiem w dzisiejszym wydaniu dziennika "Polska The Times"