Sylwetka sparingpartnera - Znicz Pruszków

W 1922 roku w Pruszkowie powstał Klub Sportowy Victoria. Nie posiadał on statusu władz ani nie był zarejestrowany jako organizacja sportowa, dlatego narodziły mniejsze zespoły takie jak: Żbik, Samokształcenie, Bekas, Jaskółka, Pruszkowianka, Placówka oraz Znicz. Mniej więcej w podobnym okresie na mapie piłkarskiej Polski pojawił się TUR - Towarzystwo Uniwersytetu Robotniczego, którego nadrzędnym celem była działalność na płaszczyźnie kulturalno – oświatowej. Przez dwa lata pruszkowska drużyna rozgrywała jedynie mecze towarzyskie, dopiero gdy została przyznana jej osobowość prawna, mogła przystąpić do rozgrywek klasy C Warszawskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej.

TUR nie dysponował swoim budżetem, dlatego organizowano imprezy, z których cały dochód trafiał do klubu. Jednak z czasem ten najważniejszy rozwój – sportowy - zszedł na dalszy plan, przez co nastąpił rozłam. 6 marca 1928 roku powstała organizacja sportowa pod nazwą Robotniczy Klub Sportowy Znicz Pruszków. Natomiast już we wrześniu Starostwo Warszawskie zatwierdziło pierwszy Status klubu RKS Znicz. Drużyna od pierwszych dni swojego istnienia borykała się z problemami finansowymi, brakiem lokalu klubowego (szatnie mieściły się w prywatnych mieszkaniach piłkarzy i działaczy) i pola do gry. Z pomocą przyszedł Józef Piłsudski, który sprzedał pruszkowianom teren, gdzie w ciągu dwunastu miesięcy zbudowano upragnione boisko.

Znicz swoje pierwsze mecze na własnym boisku rozegrał w 1929 roku. Pruszkowski zespół w dwóch najbliższych sezonach awansował z klasy C do A. Mimo wszystko dalej borykał się z problemami finansowymi. Główne dochody stanowiły imprezy organizowane przez działaczy bądź składki członkowskie. Postanowiono więc rozpocząć współpracę z Związkiem Zawodowym Kolejarzy przy Warsztatach Głównych PKP. Niedługo potem pruszkowianie przenieśli swoją siedzibę na ulicę Kraszewskiego. Pieniędzy jednak wciąż brakowało i w Pruszkowie rozwiązano niektóre sekcje: boks, kolarstwo oraz hokej na lodzie. Dwa lata przed II wojną światową drużyna wywalczyła mistrzostwo A klasy Warszawskiego OZPN. Jednakże nie mogła wystąpić w lidze okręgowej. Kierownictwo ZZK postanawiło w wyniku zaistniałych okoliczności wstrzymać ówczesne rządy i powołało nowy tymczasowy zarząd, który na specjalnych obradach całkowicie zawiesił działalność. Równocześnie zarządzono zamknięcie stadionu oraz odebranie sprzętu sportowego od byłych członków.

Rozłam spowodował, iż powstały w Pruszkowie dwa zespoły o takiej podobnej nazwie: RKS-ZZK Znicz oraz KS Znicz. Jednakże pięć lat po zakończonej II wojnie światowej obydwie drużyny połączyły się ze sobą i stworzyły – Kolejarz. W 1953 roku pruszkowianie występowali lidze międzywojewódzkiej, w której przez dłuższy okres utrzymywali się w czołówce w tabeli. Ważną postacią tamtej ekipy był Jacek Gmoch. Niedługo później została przywrócona dawna nazwa klubu. Pod koniec lat pięćdziesiątych Znicz dołącza do nowo utworzonej Ligi Okręgowej.

W kolejnych latach Znicz krążył między ligami. W jednym sezonie potrafił awansować, grając fenomenalnie, a w następnym notował drastyczny spadek formy i zajmował ostatnie miejsca w tabeli. W 1978 roku postanowiono zwrócić się do wszystkich zakładów pracy na terenie Pruszkowa, by klub uczynić międzyzakładowym. Propozycja została zaakceptowała i zespół przybrał nazwę Międzyzakładowego Klubu Sportowego Znicz Pruszków. Duża pomoc finansowa dla pruszkowskiej drużyny została nadesłana ze strony Fabryki Obrabiarek „mechanicy”, Herbapolu, Zakładów Wytwórczo-Usługowych „Prumel” czy Porcelitu. W maju trzy lata później nastąpiło przekazanie pruszkowianom całego majątku w tym obiektów sportowych Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji.

W latach osiemdziesiątych w Zniczu coraz bardziej rozwijała się struktura szkoleniowa. W klubie oprócz seniorów pojawiły się również rezerwy, juniorzy starsi, dwie grupy juniorów młodszych, drużyny trampkarzy i grupy początkowe (10-12lat) + obsady kadry trenerskiej. Do tych zmian przyczynił się trener pruszkowian Piotr Wiśnik. W 1990 roku zespół zaczął tracić sponsorów i klub był bliski likwidacji. Jednakże Radny Rady Miasta Pruszkowskiej, Antoni Platowski, nie pozwolił na taki przebieg wydarzeń. Na początku doprowadził do uzdrowienia i stabilizacji materialnej pruszkowian, co konsekwentnie poskutkowało awansem drużyny  z Pruszkowa do IV ligi. Na koniec XX wieku „Żółto-czerwoni” awansowali na kolejny poziom piłkarski w Polsce. W sezonie 2004/2005 zespół grał w barażach do II ligi, jednakże przegrał z Ruchem Chorzów.

W sezonie 2005/2006 Znicz zwyciężył w Mazowieckim Pucharze Polski. W finale pokonał Mazowsze Płock 3:2. W tym samym roku Pruszkowianie świętowali powstanie nowego obiektu. Stadion mógł od tej pory pomieścić dwa tysiące kibiców. W kolejnych rozgrywkach drużyna z Pruszkowa awansowała do II ligi (obecna I liga). Zespół prowadził Andrzej Blacha, a następnie przejął go Leszek Ojrzyński. W drużynie byli tacy zawodnicy jak: Robert Lewandowski (król strzelców), Bartosz Wiśniewski, Radosław Majewski, Tomasz Piotrowski, Igor Lewczuk czy Bartosz Osoliński. Później „Żółto-czerwoni” dwukrotnie awansowali do 1/16 finału Pucharu Polski, gdzie raz pokonała ich Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski, a następnie Cracovia.

Obecnie Znicz znajduje się w II lidze. Zajmuje trzecie miejsce w tabeli. Po dwudziestu trzech meczach skolekcjonował czterdzieści punktów. Strzelił trzydzieści trzy goli, stracił dwadzieścia trzy bramki. Klub do użytku ma dwa boiska treningowe, jedno ze sztuczną nawierzchnią, natomiast drugie z trawą naturalną, które zostały wybudowane dzięki miastu. Oprócz placu do gry i trenowania, wybudowano pawilon szatniowo-sanitarny oraz dwie trybuny mieszczące po dwieście miejsc każda. W 2011 roku powstała Akademia Piłkarska Znicza Pruszków, która teraz zrzesza ponad siedmiuset adeptów piłki nożnej. W poprzednim sezonie pruszkowianie pod wodzą Dariusza Banasika i Bernarda Kapuścińskiego doszli do ćwierćfinału Pucharu Polski. „Żółto-czerwoni” musieli jednak uznać wyższość późniejszego finalisty rozgrywek. Obecnie zespół zajmuje 3. miejsce w tabeli II ligi i ma szansę na wans do wyższej klasy rozgrywkowej.

Osiągnięcia:

1945 – 3. miejsce w I Mistrzostwach Warszawy
1960 – zdobycie Pucharu Przechodniego im. Dr. Michałowicza
1973 – 2. miejsce w Pucharze XX lecia Trybuny Mazowieckiej
w sezonie 2004/05 baraże o wejście do II ligi przegrane z Ruchem Chorzów (2:4 i 2:0)
zwycięstwo w Mazowieckim Pucharze Polski 2005/06 (w finale pokonali Mazowsze Płock 3:2)
1/16 finału Pucharu Polski 2006/2007 (przegrana 1:2 (0:0) z Groclinem Grodzisk Wlkp.)
1/16 finału Pucharu Polski 2007/2008 (przegrana 2:5 (1:2) z Cracovią)
pierwsze miejsce w I grupie III ligi w sezonie 2006/07 i historyczny awans do II ligi
zwycięstwo w Mazowieckim Pucharze Polski 2006/07, 2007/2008
2008 – 5. miejsce w II lidze Polskiej 2007/08
1/16 finału Pucharu Polski 2010/2011 (przegrana 0:1 z Polonią Warszawa)
¼ finału Pucharu Polski 2014/2015 (przegrana z Lechem Poznań 1:5 i 0:1)

Kadra Znicza:

Bramkarze: Michał Bigajski, Piotr Misztal, Paweł Pazdan

Obrońcy: Paweł Czarnecki, Grzegorz Janiszewski, Arkadiusz Jędrych, Michał Kucharski, Maciej Mysiak, Andrzej Niewulis, Marcin Rackiewicz

Pomocnicy: Maksymilian Banaszewski, Radosław Bartoszewicz, Michał Danilczyk, Arkadiusz Górka, Adrian Grabowski, Darius Jankauskas, Paweł Kaczmarek, Krzysztof Kopciński, Maciej Machalski, Daniel Nawrocki, Jakub Przybyła, Mateusz Stryjewski, Rafał Włodarczyk

Napastnicy: Tomasz Chałas, Karol Grudniewski, Przemysław Kita, Patryk Kubicki

* - kursywą zaznaczono piłkarzy z przeszościa w Legii Warszawa. Arkadiusz Górka obecnie przebywa na zgrupowaniu kadry do lat 19.