Komentarz: Nierodzinne kasy stadionowe

I tu sielanka, niestety, się kończy. Pod stadionem, przed kasami wciąż jak na Bazarze Różyckiego.

Na Łazienkowską wybrałem się z synem. Chadzając na mecze Legii w poprzednim sezonie, kupowaliśmy bilety dla rodziny kilka dni wcześniej. W piątek podjechaliśmy pod stadion około godziny przed meczem z nadzieją, że bez problemów kupimy wejściówki na sektor rodzinny. I co?

Otwarte cztery kasy, z czego jedna przeznaczona tylko do sprzedaży biletów na pucharowy mecz ze Spartakiem. Pod pozostałymi - ZOO. Znaczy gorzej niż w ZOO, bo przed kasami stołecznego ogrodu zoologicznego porządku pilnuje ochrona. Wszyscy przeciskają się bez pardonu, popychają zawiedzione dzieciaki z rodzicami, kobiety. I do tego kasjer, który celebrując sprzedaż każdej wejściówki jakby zachęcał wzrokiem: kup karnet na cały sezon, a unikniesz podobnej gehenny za tydzień czy dwa.

Staliśmy w około 30-osobowej grupie, na pozór niewielkiej, ale wyszło, że od godz. 19.45 do 21.05. W potoku kur... - i tu jakoś specjalnie nie byłem zdziwiony - padających z ust sfrustrowanych, bo najzwyczajniej oszukiwanych w rządku ludzi, którzy boją się zwrócić uwagę podchodzącym bez kolejki. Spod kas na sektor rodzinny trzeba jeszcze przejść dobre kilkaset metrów, później szczegółowa rewizja, ochrona, na trybunach byliśmy w chwili, kiedy spiker zapraszał na przerwę. Zapłaciliśmy za bilety na cały mecz.

Autor: Przemysław Iwańczyk