Kilka słów o potencjalnych rywalach Legii

Pierwszy mecz pomiędzy Sligo a Molde został rozegrany 17 lipca. Niebiesko-biali strzelili bramkę w 42. minucie, a jej autorem był nigeryjski napastnik Daniel Chima. Pojedynek oglądało prawie 4 tysiące widzów. Spotkanie było dosyć wyrównane. Przed rewanżem, który będzie rozegrany w najbliższy wtorek, faworytami do zwycięstwa, tak jak i do awansu, będą Norwegowie.

Molde, to klub założony w 1911 roku, który ma na koncie dwa mistrzostwa kraju, zdobyte w dwóch ostatnich sezonach. Ponadto, niebiesko-biali siedem razy cieszyli się z drugiego miejsca w lidze, dwa razy świętowali zwycięstwa w pucharze kraju (1994, 2005), a trzy razy byli w jego finale. W sezonie 1999/2000 drużyna z regionu More og Romsdal wystąpiła też w fazie grupowej Ligi Mistrzów. Rywalami Norwegów byli wtedy: Real Madryt – późniejszy triumfator rozgrywek, FC Porto i Olympiakos Pireus. Molde przegrało pięć meczów, a wygrało jeden – z Grekami.

Trenerem Molde jest słynny Ole Gunnar Solskjeaer – napastnik, który wsławił się przede wszystkim występami w Manchesterze United. „Zabójcy o twarzy dziecka” wystarczył jeden sezon do zdobycia mistrzostwa kraju ze swoimi podopiecznymi. Rok później osiągnięcie udało się powtórzyć. Niebiesko-biali gorzej radzą sobie w obecnych rozgrywkach, które rozpoczęły się w marcu (w Norwegii gra się systemem wiosna-jesień). Molde po 16 meczach, zajmuje dopiero 10 miejsce w tabeli. Do lidera rozgrywek – Rosenborga Trondheim, podopieczni Solskjeara tracą, aż 16 punktów.

Najlepszym strzelcem zespołu jest obecnie Daniel Chukwu. 22-latek trafił do Molde z Lyn Oslo w 2010 roku i już w kolejnym sezonie był ważnym ogniwem drużyny, dla której co sezon strzelał minimum pięć goli. Kapitanem drużyny jest doświadczony, 37-letni Daniel Berg Hestad, który większość swojej kariery spędził na dowodzeniu środkiem pola w ekipie niebiesko-białych. Siłą zespołu są też dwaj stoperzy – Joona Toivo i Even Hovland. Obaj są warci ponad półtora miliona euro. Pierwszy jest 25-letnim Finem i ma na koncie 15 meczów w kadrze. Drugi jest młodszy o rok i zaliczył w reprezentacji Norwegii trzy mecze, zaś w Tippeligaen ma wyrobioną dobrą markę. Warto jeszcze wspomnieć o uznawanym za wielki talent Jo Inge Bergecie – 22-latku, który często jest ustawiany jako cofnięty napastnik. Atakujący grywa już w dorosłej kadrze, a włodarze nie chcą słyszeć o jego sprzedaży za mniej niż 3 miliony euro.

Sligo Rovers powstało w 1928 roku. Klub jest własnością mieszkańców miasta. Poza mistrzostwem w obecnym sezonie, „Bit ORead” byli najlepsi w lidze dwa razy – w 1937 i 1977 roku. Dodatkowo do listy sukcesów czerwono-biali mogli dopisać trzy wicemistrzostwa, dwa puchary kraju oraz cztery występy w jego finale. Dwa razy w Sligo cieszono się ze zdobycia Pucharu Ligi.

W obecnym sezonie Sligo zajmuje drugie miejsce w lidze. Do lidera – St. Patricks Athletic Dublin – Rovers tracą 4 punkty , mając na koncie 39 „oczek”. Trenerem irlandzkiej drużyny jest Ian Baraclough, który w przeszłości był piłkarzem w niższych ligach angielskich. Bardziej znany jest jego asystent – Gary Stevens. To były pomocnik, który wystąpił w siedmiu meczach reprezentacji Anglii, a w swojej karierze występował dla Tottenhamu, Portsmouth oraz Brighton.

Najlepszym strzelcem Sligo jest Anthony Elding, który w 16 meczach zdobył 10 bramek. To dobrze zbudowany napastnik, który w swojej karierze zwiedził aż 13 klubów. Ważnym graczem jest środkowy pomocnik David Cawley, a filarem defensywy jest prawy obrońca Alan Keane.

Teraz kilka słów o stadionach. Obiekt Molde mieści 11 167 osób i został zbudowany w 1998 roku. To kameralny, ale w miarę nowoczesny stadion, który całkowicie wystarcza na potrzeby norweskiego klubu. The Showground, czyli obiekt Sligo został wybudowany w 1929 roku. Stadion służy wyłącznie Rovers i nie może zostać sprzedany. Ma trybuny podobne do tych, które można zobaczyć w klubach z niższych klas rozgrywkowych w Anglii. Kilka razy obiekt był poddawany renowacji i obecnie.