Krzysztof Ostrowski: Czekałem aż trzy miesiące

Ale dla Legii to nie jest zwykły mecz, choć rywal nie jest zbyt wymagający. - Wiem, wiem, słyszałem. Kiedyś noga się powinęła w Sanoku. Takie sytuacje się zdarzają. To dlatego futbol jest tak piękną dyscypliną. W sobotę wystąpił pan w Młodej Ekstraklasie. Ponoć wypadł pan całkiem przyzwoicie. - Bez przesady, choć źle to nie wyglądało. Ale to spotkanie nie może być wyznacznikiem mojej formy. Jak wystąpię w meczu ligowym, wtedy będę mógł powiedzieć więcej. Na ile jest pan w tym momencie przygotowany do gry? - Na sto procent. Po urazie ścięgna Achillesa nie ma już śladu, miałem badania kontrolne, które to tylko potwierdziły. Oczywiście nie jestem jeszcze w optymalnej dyspozycji, ta powinna przyjść z czasem. Brakuje mi ogrania, pierwszy raz zagram z nowymi kolegami, muszę ich poznać, przystosować się do nowego stylu. Na której strome pomocy widzi pana trener Urban? - W Młodej Ekstraklasie wystąpiłem na lewej, na treningach gram na prawej (śmiech). Więc zobaczymy. Na pewno zagram na którejś z nich. Jeszcze w Śląsku było podobnie. Miałem występować na lewej, ale urazu doznał Marek Gancarczyk i musiałem iść na prawą. A tak w ogóle, to zaczynałem jako obrońca. Oglądał pan spotkanie z Jagiellonią? Smutek po porażce już minął? - Gdybym miał się wszystkim smucić, to ciągle chodziłbym przygaszony. Mecz nam nie wyszedł, choć remis spokojnie mogliśmy uratować. I pociąg z napisem „mistrzostwo Polski" trochę wam odjechał. - Bez przesady, runda dopiero się rozpoczęła, z rywalami do tytułu mamy jeszcze bezpośrednie spotkania, więc spokojnie można te trzy punkty odrobić. Rozmawiał: Adam Dawidziuk