Probierz: Jestem medialnym kandydatem

- Zawsze dla trenera jest lepiej, gdy jego nazwisko pojawia się w różnych spekulacjach, bo to znaczy, że się go ceni. Powiem tak: zobaczymy, co przyniesie życie. Na razie sytuacja wygląda tak, że umówiłem się na spotkanie z zarządem Jagiellonii po zakończeniu sezonu. Wtedy postanowimy, co dalej. Na razie trzeba wstrzymać się ze wszystkimi decyzjami, bo mam bardzo konkretne cele do zrealizowania w Białymstoku. Cały czas walczymy o utrzymanie, a pojawiła się też szansa zdobycia Pucharu Polski. Jeśli wejdziemy do finału, wszystko jest możliwe.

Nie wierzę jednak, że praca w takim klubie jak Legia się Panu nie marzy.

Wie pan, co mi się marzy? Wygrywanie meczów. Tylko tyle. Jak kiedyś byłem piłkarzem, to marzyłem, by dzieciaki mówiły na podwórku: chciałbym kiedyś grać tak jak Probierz. Odkąd jestem trenerem, satysfakcję sprawia mi, gdy zawodnik, którego prowadziłem w wieku juniorskim, nagle pokazuje się w ekstraklasie. Cieszę się też, gdy któryś z nich zadzwoni i podziękuje. To największa satysfakcja dla szkoleniowca.

Poradziłby Pan sobie z presją pracy w Legii?

Proszę mi pokazać klub ekstraklasy, w którym nie ma presji. Moim zdaniem gra ze świadomością, że zaczyna się sezon z dziesięcioma ujemnymi punktami, nie różni się wiele od presji towarzyszącej zespołowi walczącemu o mistrzostwo Polski.

A umie Pan określić, ile jakości traci Legia w meczach u siebie przez brak dopingu?

- Mam zasadę, że nie wchodzę do czyjegoś ogródka. Powiem tylko tyle: jak Legia gra dobrze, kibice dopingują.

Autor: Rafał Romaniuk

Zapis całej rozmowy można przeczytać w dzisiejszym wydaniu Polska the Times.