Grano dzisiaj, czyli mecze Legii z 15 kwietnia – Rewanż z Feyenoordem

Ostatni raz legioniści rywalizowali 15 kwietnia w sezonie ligowym 2015/16 z Lechem Poznań. Był to pierwszy mecz rundy finałowej, do której stołeczny klub startował z pole position, choć po podziale punktów miał tylko jeden przewagi nad Piastem Gliwice. Warto dodać, że przed spotkaniem piłkarze Legii i Lecha wraz z kibicami oddali cześć Lucjanowi Brychczemu. Legenda klubu, razem z ówczesnym kapitanem, Jakubem Rzeźniczakiem, zameldowała się na boisku przy oklaskach, a trybuny skandowały imię i nazwisko "Kiciego". Wcześniej odsłonięto w budynku klubowym tablicę honorującą Pana Lucjana i nadano trybunie południowej Jego imię. Równo cztery lata temu, legioniści pokonali Lecha 1:0 po golu strzelonym przez Aleksandara Prijovicia. Zdjęcia można obejrzeć tutaj. Jesienią niekwestionowaną gwiazdą był Nemanja Nikolić, który strzelał gole jak na zawołanie, ale na wiosnę to Szwajcar wyrastał na pierwszoplanową postać. Trener Stanisław Czerczesow stawiał na tę dwójkę i była to słuszna koncepcja. Nikolić częściej uczestniczył w rozgrywaniu, a Prijović wcielił się w rolę egzekutora. W tamtych rozgrywkach ekipa z Łazienkowskiej wywalczyła podwójną koronę: mistrzostwo i Puchar Polski na 100-lecie.

Puchar Ekstraklasy

W sezonie 2007/2008 legioniści pokonali 1:0Wisłę Kraków w rewanżowym półfinale Pucharu Ekstraklasy. Zdziesiątkowana ekipa trenera Jana Urbana zaprezentowała bardzo konsekwentny futbol i po golu Bartłomieja Grzelaka wyeliminowała faworyzowanych rywali. W pierwszym meczu z wiślakami padł remis 1:1. Miesiąc później "Wojskowi" wywalczyli jeszcze Puchar Polski.

Remisowy jubileusz z Widzewem

20-lat temu zwycięski marsz stołecznego klubu (5 wygranych z rzędu w lidze) został zatrzymany w Łodzi, gdzie Franciszek Smuda święcił największe triumfy. Widzew i Legia po raz 50. spotykały się w ekstraklasie i godnie uczciły jubileusz. Legioniści wykorzystali limit szczęścia w poprzednich meczach. Łodzianie wygrali 3:2. Na bramki zdobywane przez Marcina Zająca odpowiadali Sylwester Czereszewski i Marcin Mięciel. Oba zespoły do końca walczyły o wygraną, ale fortuna sprzyjała rywalom. W 2. minucie doliczonego czasu przeprowadzili decydującą akcję, Zbigniew Robakiewicz zdołał obronić strzał Zająca. Ale przy dobitce Dariusza Gęsiora był bezradny. Co ciekawe, kilkanaście lat później na Łazienkowską zawitał jego syn, Bartosz Gęsior. 22-latek przez 1,5 roku występował w rezerwach "Wojskowych". Od tego sezonu jest piłkarzem II-ligowego Gryfu Wejherowo.

Półfinał z Feyenoordem

Minęło pół wieku od rewanżu Legii z Feyenoordem w Rotterdamie, w półfinale Pucharu Europy. Bezbramkowy remis w pierwszym spotkaniu stał się sukcesem drużyny z Holandii. W perspektywie zbliżającego się rewanżu forma kilku zawodników budziła zastrzeżenia. Drużyna, która miała w składzie Władysława Grotyńskiego, Lucjana Brychczego, Janusza Żmijewskiego i Roberta Gadochę, piłkarzy uznanych już w Europie, przed czekającym ich najważniejszym meczem w dotychczasowej historii klubu nie potrafiła wznieść się na oczekiwany poziom. Wytłumaczeniem nie był brak Kazimierza Deyny, którego Edmund Zientara posadził wśród rezerwowych, tłumacząc decyzję zaległościami treningowymi piłkarza. Aby lepiej przygotować się do spotkania w Holandii, warszawska ekipa najpierw udała się do Berlina, gdzie miała przez kilka dni trenować na obiektach wojskowego klubu z NRD, Vorwarts Berlin, którego członkowie mogli też służyć radą – w II rundzie PEMK ich zespół grał z drużyną z Rotterdamu (1:0 i 0:2). Przed odlotem do Berlina doszło jednak do wydarzenia, które położyło się cieniem na półfinale, a nawet na późniejszych losach klubu. Po tym, jak odprawiono już całą ekipę, dwóch celników poprosiło Grotyńskiego i Żmijewskiego do kontroli osobistej. Okazało się, że obaj mają przy sobie dużą kwotę w dolarach. - Po przeprowadzonej odprawie celnej przedstawiciel kierownictwa klubu z-ca sekretarza generalnego mjr Korol, na sygnał przedstawiciela Punktu Kontroli Granicznej, wspólnie z nim dokonał rozmowy z zawodnikami: sierż. Grotyńskim i sierż. Żmijewskim, polecając zostawić obcą walutę, którą posiadają przy sobie. Rozmowa była przeprowadzona dyskretnie, a zawodnik Żmijewski natychmiast przekazał ponad 2 tysiące dolarów USA – można przeczytać w notatce wiceprezesa płk. Potorejki (A.J. MON 968/94/189 k. 660, 661).

Przewóz waluty ponad obowiązujący limit stanowił wówczas poważne przestępstwo, dlatego piłkarzom trudno było się skoncentrować wyłącznie na czekającym ich meczu.15 kwietnia zestresowani legioniści przegrali w Rotterdamie 0:2. Już w 3. minucie Grotyński przepuścił oddany z ostrego kąta strzał głową Willema van Hanegema. Nie minęło pół godziny, a dalekim uderzeniem z woleja warszawskiego bramkarza zaskoczył Austriak Franz Hasil i było praktycznie po meczu. Twardo i bezpardonowo grający mistrzowie Holandii nie pozwolili Polakom na zdobycie choćby kontaktowej bramki. Awansowali do finału, w którym pokonali Celtic Glasgow (2:1 po dogrywce) i zdobyli miano najlepszej drużyny Europy. Po powrocie do kraju głównych winowajców przedmeczowej nerwówki Grotyńskiego i Żmijewskiego ukarano opłatą celno-skarbową, tuszując całą sprawę. Żmijewski po powrocie z Rotterdamu grał do końca sezonu 1969/70 we wszystkich ligowych spotkaniach Legii. Natomiast Grotyńskiego zabrakło dopiero w ostatnim meczu sezonu.

Siedem goli. Udany rewanż we Lwowie

15 kwietnia 1928 roku do Warszawy przyjechała lwowska Pogoń. Dwucyfrowa przegrana z poprzedniego sezonu (2:11) mocno wpłynęła na ambicję warszawskiej drużyny. Także gazety przed meczem przypominały sromotne lanie, obiecując w imieniu Legii rewanż za tamten wynik i zapewne starając się w ten sposób dodatkowo zmobilizować warszawskich graczy. „Polska Zbrojna” (104/1928) pisała: sama drużyna Legii starać się będzie powetować sobie na Pogoni zeszłoroczną przegraną z tą drużyną, w dużym stopniu naruszającą markę ekstraklasy Legii. Gra na ambicji widać się opłaciła, bo następnego dnia po meczu ta sama gazeta (106/1928) napisała: Jak przypuszczaliśmy, Legia wspaniałym zwycięstwem nad lwowską Pogonią w stosunku 7:0 (3:0) zmyła od razu sromotną swą porażkę zeszłoroczną z tą drużyną we Lwowie oraz poprawiła znacznie swą reputację. Trzeba przyznać, że rewanż Legii udał się całkowicie. Z całej drużyny jedynie dwaj nowi gracze, Bolesław Cichecki i Edward Strycharz, grali trochę słabiej, być może dlatego, że nie byli zgrani, a być może przyczyną był fakt, że tylko oni na własnej skórze nie odczuli klęski sprzed roku.

"Przegląd Sportowy" (16/1928) rozpoczął relację z meczu w taki sposób: Niedzielny mecz ligowy Legii z lwowską Pogonią przyniósł wypróbowanej w setkach spotkań zagranicznych i krajowych drużynie lwowskiej klęskę nienotowaną w jej annałach klubowych. Pogoń, czterokrotny mistrz Polski, Pogoń, która potrafiła się oprzeć Hakoahowi wiedeńskiemu z czasów jego tryumfów w Anglii, Pogoń, na której barkach przez tyle meczów ciążyły losy naszych spotkań międzynarodowych, ta Pogoń została pokonana przez Legię w sposób wykluczający wszelkie tłumaczenia.

Nieformalny dwumecz, co prawda, wypadł na korzyść Pogoni, bo pokonała ona wojskowych 9 bramkami, a przegrała tylko siedmioma, jednak porażka była dotkliwsza, bo lwowianie przegrali do zera, rachunki zostały więc wyrównane. Tym bardziej że, tak jak Pogoń zadała Legii najwyższą porażkę w meczu o punkty, tak Legia odwdzięczyła się pięknym za nadobne, bo nie wliczając meczów drużyn kombinowanych z czasu I wojny, to właśnie "Wojskowi" byli pierwszą polską drużyną, z którą zespół ze Lwowa przegrał tak wysoko.