Grano dzisiaj, czyli mecze Legii z 21 kwietnia – Maraton

Domowa porażka

Ostatnim meczem, który miał miejsce 21 kwietnia, był ligowy bój z Lechem Poznań, w sezonie 2011/12. Warszawiacy przegrali u siebie 0:1, jedynego gola strzelił Artjoms Rudnevs. Dla "Kolejorza" było to pierwsze zwycięstwo z Legią w Warszawie od 1469 dni. Fotoreportaże ze spotkania są dostępne w tym miejscu.

- Naszym celem było zdominowanie Lecha agresywnym pressingiem, mieliśmy często zagrywać piłki w pole karne Lecha i odcinać napastnika od podań. Początkowo wszystko wyglądało ładnie, aż do 25 minuty. Wtedy prosty błąd po łatwej, długiej piłce popełniła nasza defensywa i stało się. Później mieliśmy swoje okazje, choćby Nacho Novo, ale wiele ich nie było. Do końca staraliśmy się zmienić rezultat, dłużej utrzymywać się przy piłce, zmieniać ciężar gry. Nie do końca nam się to udało, zbyt dużo nerwowości było i przez to nasze decyzje nie zawsze były trafne. Lech był dziś lepszy od jedną bramkę, my mieliśmy więcej z gry, ale na nic się to zdało. Jesteśmy w trudnej sytuacji po tej porażce, wszystko zaczyna się od nowa. - mówił ówczesny trener Legii, Maciej Skorża.

Dwa tygodnie później, ekipa ze stolicy Polski sięgnęła po Puchar Polski, zwyciężając w finale Ruch Chorzów (3:0). Ekstraklasę legioniści zakończyli na trzecim miejscu, mając trzy punkt straty do pierwszego Śląska Wrocław.

Strata punktów

Na początku kwietnia 1985 roku warszawskiej drużynie udało się odzyskać pozycję lidera. Legioniści wygrali na wyjeździe ze Śląskiem Wrocław (1:0) rzutem na taśmę po golu Jarosława Biernata w 89. minucie. Po nieoczekiwanych porażkach z Wisłą Kraków (0:2 u siebie) i Górnikiem Wałbrzych (0:1 na wyjeździe, 35 lat temu) spadli jednak na trzecie miejsce w tabeli. Ostatecznie, na koniec sezonu "Wojskowi" zostali sklasyfikowani na drugiej pozycji.

Pokaźna widownia

21 kwietnia 1974 roku legioniści podejmowali Górnika Zabrze. Coraz lepiej prezentujący się zespół przyciągnął na widownię ponad 30 tys. kibiców! Nikt z nich nie żałował, bo Legia wygrała 3:1 (gole Kazimierza Deyny, Stefana Białasa i Roberta Gadochy). Zdobyte punkty wywindowały warszawian na 2. miejsce w tabeli. Trener Jaroslav Vejvoda znów zaczął myśleć o mistrzostwie, choć strata do Ruchu (5 punktów) nie zmalała. W tamtych rozgrywkach Legia zajęła czwarte miejsce w lidze. Do podium zabrakło jej trzech punktów.

Maraton

W ćwierćfinale Pucharu Polski, w sezonie 1972/73 "Wojskowi" trafili na II-ligowego Zawiszę Bydgoszcz, z którym zmierzyli się zaledwie 3 dni po drugim spotkaniu z Lublinianką Lublin w 1/8 finału. Najpierw w Bydgoszczy – w Wielki Piątek 21 kwietnia – wygrali 1:0 po golu Kazimierza Deyny. Po 2 (!) dniach na Stadionie WP w rewanżu byli osłabieni. Brakowało kontuzjowanego Stefana Białasa, którego zastąpił Wiesław Pacocha. Mimo to w odstępie 60 sekund 2 bramki zdobył Jan Pieszko i legioniści awansowali do półfinału, w którym pokonali Szombierki Bytom. W finale zwyciężyli natomiast z innym klubem z Bytomia, Polonią, po rzutach karnych. W szatni nie było śpiewów i huku otwieranych szampanów. - No, panowie, puchar mamy. Wstydliwy, ale mamy – powiedział zawodnikom zirytowany Lucjan Brychczy (Kici). Jeden cel został osiągnięty, przed legionistami był jednak drugi – zapewnienie sobie utrzymania w lidze.

Nieprzewidywalność

Rywalizację w lidze w 1929 roku drużyna z Warszawy rozpoczęła słabo. Stawała się coraz bardziej nieprzewidywalna. Grając w silnym składzie, potrafiła przegrać u siebie z Ruchem (1:2) i ŁKS (0:1 - dokładnie 91 lat temu), a bez Wacława Przeździeckiego (kontuzja) czy Józefa Nawrota (dyskwalifikacja) i zwyciężyć we Lwowie Pogoń (2:0).