Jakże blisko, a jak daleko

• 1. Allan McGregor

• 2. James Tavernier

• 6. Connor Goldson

• 19. Nikola Katić

• 31. Borna Barisić

  64'

• 8. Ryan Jack

• 10. Steven Davis

• 17. Joe Aribo

• 11. Sheyi Ojo

  90'

• 37. Scott Arfield

  73'

• 20. Alfredo Morelos

• 1. Radosław Majecki

• 41. Paweł Stolarski

  73'

• 5. Igor Lewczuk

• 55. Artur Jędrzejczyk

• 16. Luis Rocha

• 29. Marko Vesović

• 26. Cafu

• 24. Andre Martins

• 82. Luquinhas

• 8. Walerian Gwilia

• 99. Sandro Kulenović

  56'

Rezerwy

• 13. Wes Foderingham

• 5. Filip Helander

• 15. Jon Flanagan

  64'

• 18. Glen Kamara

  90'

• 22. Jordan Jones

  73'

• 24. Greg Stewart

• 9. Jermain Defoe

• 33. Radosław Cierzniak

• 4. Mateusz Wieteska

• 9. Carlitos

• 11. Jarosław Niezgoda

  56'

• 21. Dominik Nagy

  73'

• 7. Domagoj Antolić

• 3. Tomasz Jodłowiec

- Zapis relacji tekstowa "na żywo"

Legia w Glasgow połknęła gorzką pigułkę. Ne można poczuć żalu większego niż po odpadnięciu na ostatniej prostej. Wicemistrzowie Polski zostali wyeliminowani z europejskich pucharów na ostatnich stu metrach, dość równo biegnąc z Rangers FC przez wcześniejsze 180 minut.

Po meczu na Ibrox można zastanawiać się nad niewykorzystanymi szansami w pierwszym meczu. Wtedy towarzyszył lekki niedosyt. Jak było w Glasgow? Legia przez długi czas miała problem z zaistnieniem w ofensywie. Gospodarze przez dłuższy czas byli w stanie narzucać własne warunki, prowadzić grę, choć brakowało im skuteczności, jak w sytuacjach Alfredo Morelosa, który mógł cieszyć się po dziesięciu minutach gry, ale fatalnie przestrzelił. Na całym dystansie legionistów ratował Radosław Majecki, którego grę z trybun oglądał Król Artur, Artur Boruc, który takiego pseudonimu dorobił się występując w Celtiku. Królewicz Radosław nie wystarczył, choć robił przez całe spotkanie wiele, by ratować warszawiaków. Tak było po strzałach Morelosa czy Sheyi’a Ojo, który w drugiej połowie sprawił, że golkiper musiał wspiąć się na wyżyny swoich umiejętności. 

Czego brakowało Legii? Ofensywy. Przez długi czas na Ibrox, gra wicemistrzów Polski wyglądała solidnie, ale do 25-30 metra od bramki Allana McGregora. Warszawiakom brakowało groźnych uderzeń, mimo że dyscyplina taktyczna trzymała w ryzach stołeczną drużynę. Nieco zawodził środek pola, który realizował założenia w defensywie, ale miał spore problemy z kreacją. Długimi momentami niewidoczny był Walerian Gwilia, zbyt często tempo gubił Cafu. Legię ożywiło wejście Jarosława Niezgody, który przeprowadził dwie groźne akcje, ale szybko został zneutralizowany przez obrońców „Gers”, w tym grającego doskonałe zawody Nikolę Katicia, niedoszłego gracza Legii (klub interesował się nim mniej więcej dwa lata temu). 

Brak skuteczności przy pojedynczych sytuacjach, nie pozwolił Legii walczyć o wygraną. Wydawało się jednak, że dojdzie do dogrywki, pierwszej dla warszawiaków w europejskich pucharach od 1985 roku. Wszyscy nastawiali się na dodatkowe 30 minut, aż warszawski mur puścił, po raz pierwszy w trwających eliminacjach. To wystarczyło i zakończyło temat. Morelos skorzystał z momentu zawahania obrońców, wyskoczył najwyżej i nie dał szans Majeckiemu. Legii pozostał żal, bo ostatnie minuty przebiegały wciąż pod dyktando Rangers. "Wojskowi" nie odwrócili w samej końcówce losów rywalizacji. 

0:1 w Glasgow. 0:1 w dwumeczu. Trzeci sezon bez fazy grupowej europejskich pucharów. Tak skończyła się warszawska przygoda w obecnych rozgrywkach, choć tym razem, nie było żałośnie, nie było jak z Dudelange czy Sheriffem Tyraspol. Legia odpadła z godnością, choć boleśnie. Było blisko czegoś więcej, ale jednocześnie wciąż bardzo daleko.